بررسي عرضه و مصرف گياهان دارويي موجود در عطاري‌هاي شرق استان گلستان

گياهان جزو ذخائر و منابع طبيعي هر كشور محسوب مي‌شوند. اين بخش يكي از مهمترين منابع تأمين غذايي و دارويي بشر در طول نسل‌ها بوده است. استان گلستان به‌دليل موقعيت جغرافيايي مناسب، از نظر پوشش گياهي بسيار غني مي‌باشد. مردم اين منطقه با قوميت‌هاي مختلف، از گذشته‌هاي دور ارتباط نزديكي با محيط اطراف خود، به‌ويژه گياهان داشته‌اند. از آنجايي كه در ايران عطاري‌ها مهمترين مراكز در عرضه‌ گياهان دارويي هستند، در اين تحقيق با مراجعه به عطاري‌هاي چهار شهرستان شرق استان گلستان، شامل گنبدكاووس، گاليكش، مينودشت و كلاله، اطلاعات مربوط به افراد مشغول در عطاري، مراجعان و علل مراجعه به عطاري‌ها ثبت شد. مشخص شد كه ۵۶% از عطاري‌ها در شهرستان‌هاي مذكور، داراي قدمتي بين ۱۰ تا ۳۰ سال هستند. ميانگين سن افراد مشغول در عطاري‌ها، ۲۰ تا ۵۰ سال تخمين زده شد كه ۸۶% آنها مرد و ۴۱% اين افراد بدون داشتن تحصيلات مرتبط و تنها از طريق تجارب خانوادگي يا گذراندن دوره‌هاي مرتبط با گياهان دارويي به اين شغل مشغول شده بودند. بيشترين علت مراجعه‌ مردم منطقه به عطاري‌ها نيز مربوط به بيماري‌هاي كبد و دستگاه گوارشي گزارش شد؛ كه اين ممكن است به دليل الگوي زندگي و يا رژيم غذايي نادرست و نامناسب مردم منطقه باشد. با وجود فلور غني و جغرافياي مناسب استان گلستان، همچنين تمايل مردم منطقه به استفاده از داروهاي گياهي، نتايج تحقيق نشان داد كه تنها 21% از گياهان مورد نظر از داخل استان تهيه شده بودند و بقيه از استان‌هاي مجاور وارد مي‌شوند؛ بنابراين به‌نظر مي‌رسد با اطلاع‌رساني و آموزش مناسب افراد بومي بتوان از اين ظرفيت استان براي تأمين گياهان مورد استفاده و همچنين ايجاد اشتغال استفاده بهينه كرد.