تأثير آلاينده نفتي فنانترن بر ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه وتيور (Chrysopogon zizanioides)

وتيور گياهي از تيره گندميان است كه به دليل مقاومت بالا، سازگاري با محيط‌زيست و قابليت بالاي جذب آلودگي‌ها، مي‌تواند در فرآيندهاي حذف آلاينده‌هاي محيطي مورد استفاده قرار گيرد. از بين تركيبات نفتي، هيدروكربن‌هاي آروماتيك چند حلقه‌اي به دليل پايدار بودن در محيط به عنوان آلوده‌كنندگان اوليه شناخته ‌شده‌اند. فنانترن معمولاً بيش‌ترين غلظت و آلاينده‌ترين در بين تركيبات آروماتيك نفتي است. در اين پژوهش، گياه وتيور در گلدان با غلظت‌هاي فنانترن صفر (كنترل منفي)، صفر با استون (كنترل مثبت)، 250، 500، 1000، 2000 و 4000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم وزن خشك خاك كاشته شد و اثرات فيزيولوژيك آن مورد بررسي قرار گرفت. در بالاترين غلظت فنانترن ميزان كلروفيل و كاروتنوئيد به ترتيب 20 درصد و 21 درصد كاهش ولي تركيبات فنولي، پرولين و فعاليت آنتي‌اكسيداني افزايش يافت. وزن ريشه و بخش هوايي در غلظت 250 ميلي‌گرم فنانترن، كاهش معني داري نسبت به شاهد داشت اما در غلظت‌هاي بعدي، شيب كاهشي آن كمتر شد. طول ريشه و حجم ريشه نيز روند كاهشي را نشان داد. چون فنانترن در ريشه انباشته شده است، لذا كاهش رشد بيشتري را نسبت به اندام هوايي نشان مي دهد. حداكثر تجمع فنانترن در ريشه گياه وتيور، 519 ميلي گرم بر كيلوگرم در حداكثر غلظت فنانترن (4000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم وزن خشك خاك) مشاهده شد. با توجه به مقاومت وتيور به غلظت‌هاي بالاي فنانترن و تجمع در ريشه آن، مي‌تواند به عنوان گزينه بسيار مناسبي براي فرآيند گياه پالايي تركيبات نفتي بكار برده شود.