تمايز سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي به سلول‌هاي شبه قلبي با انتقال همزمان لنتي ويروس‌هاي حاوي miR-1 و Myocd در داربست هيدروزلي كيتوزان/كلاژن

زمينه و هدف: بيماري‌‌هاي قلبي‌عروقي يكي از مهم‌ترين دلايل مرگ‌ومير در سراسر جهان است. سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي (MSCs) يكي از متداول‌ترين منابع در روش‌‌هاي درماني مبتني بر سلول در بازسازي قلب است. روش‌هاي مختلفي براي تمايز سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي به سلول‌‌هاي شبه‌قلبي وجود دارد، مانند القاي ژنتيكي. علاوه بر اين استفاده از كشت سه‌بعدي مانند هيدروژل‌ها باعث افزايش كارايي تمايز مي‌شود. روش بررسي: در مطالعه حاضر لنتي ويروس‌‌هاي حاوي microRNA1 (miR1) و ميوكاردين (Myocd) به طور هم‌زمان به سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از چربي موش انتقال يافتند. سه روز پس از القاي ژنتيكي، سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي ترانسداكت‌شده به هيدروژل حاوي كيتوزان و كلاژن انتقال يافتند و پس از ۲۱ روز تمايز اين سلول‌ها به سلول‌‌هاي شبه‌قلبي سنجيده شد. در همين راستا بيان ماركر‌هاي قلبي مانند NK2 homeobox 5 (Nkx2-5), GATA binding protein 4 (Gata4) , troponin T type 2 (Tnnt2) در سطح ژن و پروتئين در هر دو محيط دوبعدي و سه‌بعدي بررسي شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از واكنش كمي زنجيره‌اي پليمراز در زمان واقعي (qRT-PCR) و ايمونوسيتوشيمي نشان داد كه القاي هم‌زمان miR1 و Myocd در سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي و به دنبال آن انتقال به محيط هيدروژلي متشكل از كيتوزان / كلاژن باعث افزايش بيان ماركر‌هاي قلبي در هر دو سطح ژن و پروتئين مي‌شود. نتيجه‌گيري: استفاده از كشت سه‌بعدي منجر به بهبود شرايط تمايزي سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي و به دنبال آن به دست آوردن سلول‌‌هاي بالغ تر براي استفاده در پزشكي بازسازي مبتني بر سلول درماني مي‌شود.