اثر آلاينده PM2.5 بر عفونت حاد تنفسي تحتاني كودكان زير پنج سال در شهر اهواز طي سال هاي 2008 تا 2017

زمينه و هدف: شهر اهواز واقع‌شده در جنوب غربي ايران، به عنوان يكي از آلوده‌ترين شهرهاي جهان طي بازه زماني سال‌هاي 2017-2008 شناخته شد. هدف اصلي اين مقاله ارزيابي اثر ذرات معلق زير 5/2 ميكرون بر عفونت حاد تنفسي تحتاني (ALRI) در كودكان زير پنج سال منتسب به قرار گرفتن در معرض PM2.5 با استفاده از مدل AirQ+ در شهر اهواز طي سال‌هاي 2008 الي 2017 بود. روش بررسي: داده‌هاي مربوط به مرگ‌ و ‌مير (شامل جمعيت و ميزان بروز پيامد سلامتي) و PM2.5 از معاونت بهداشت و درمان، سازمان‌هاي حفاظت محيط‌زيست و هواشناسي شهر اهواز گرفته شده و پس از اعتبارسازي داده‌ها براساس رهنمودهاي WHO، وارد نرم‌افزار AirQ+شدند. همچنين مقادير BI در 100 هزار نفر و RR با فواصل اطمينان 95 درصد مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماري SPSS مورد آناليز قرار گرفت و به صورت توزيع فراواني و ميانگين گزارش شد. يافته‌ها: بيشترين غلظت PM2.5 در سال 2010 (72/70 ميكروگرم بر متر مكعب) و كمترين در سال 2014 (41/97 ميكروگرم بر متر مكعب) بود و در تمام سال‌هاي اندازه‌گيري، مقدار PM2.5 بيشتر از استاندارد WHO (10 ميكروگرم بر متر مكعب) به دست آمد. نتايج حاصل از مدل AirQ+ نشان داد غلظت آلاينده ذرات معلق 2/5 ميكرون بر خطر نسبي، درصد جزء منتسب و موارد منتسب عفونت حاد تنفسي تحتاني كودكان زير پنج سال مؤثر بوده است، به طوري كه با افزايش آلودگي هواي شهر اهواز به دليل آلاينده PM2.5، مرگ‌ومير و خطر ابتلا به اين بيماري‌ افزايش يافت. در طول ده سال مورد مطالعه، بيشترين مقادير نسبت و موارد منتسب AP، BE و NE در پيامد سلامتي در سال 2010 مشاهده شدند. در بيماري ALRI 41/43 درصد، 8 و 10 نفر بودند. نتيجه‌گيري: مي‌بايست اقدامات و سياست‌گذاري‌هاي مناسبي براي كاهش آلودگي هوا در كنترل منابع آلوده‌كننده PM2.5 اتخاذ شود تا اثرات زيانبار ناشي از اين آلاينده در كودكان زير پنج سال شهري كاهش يابد.