بررسي اعتقاد به مصرف دارو و تبعيت دارويي و عوامل همراه آن در بيماران مزمن بستري در بيمارستان شهيد مدرس ساوه در سال 99-1398

زمينه و هدف: عقايد بيماران در مورد دارو مي‌تواند بر تبعيت آنان از مصرف دارو مؤثر باشد. اين تحقيق با هدف تعيين اعتقاد به مصرف دارو و تبعيت دارويي و عوامل همراه آن در بيماران مزمن بستري انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي 268 بيمار مبتلا به بيماري‌هاي مزمن در سال‌هاي 99-1398 با روش نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. براي جمع‌آوري‌ها داده‌ها از دو پرسش‌نامه استاندارد اعتقاد به مصرف دارو (BMQ) و ابزار تبعيت دارويي استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و تحليل آناليز واريانس يك‌طرفه، آزمون تي مستقل و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني‌داري 0/05=α تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين امتياز اعتقاد به دارو در بعد اعتقاد به مضرات دارو 0/71±2/53، در بعد اعتقاد به فوايد دارو 0/49±4/27 و در بعد اعتقاد به تجويز بيش از حد دارو 0/79±3/27 بود. بين هر سه بعد اعتقاد به دارو با تبعيت از مصرف دارو ارتباط معني‌داري وجود داشت (‌P 0/05). بين مصرف گياه دارويي و اعتقاد به مضرات دارو ارتباط مستقيم مشاهده شد (‌P 0/05).همچنين بين جنسيت و تحصيلات دانشگاهي با اعتقاد به فوايد دارو ارتباط وجود داشت (‌P 0/05). نتيجه‌گيري: اعتقادات برخي از بيماران مزمن نسبت به دارو مناسب نبود و آن‌ها معتقد بودند داروها مضر هستند و بيش از حد توسط پزشكان تجويز مي‌شوند. همچنين اعتقاد به دارو با تبعيت از مصرف دارو در بيماران مزمن ارتباط داشت. بايد بيماران تشويق شوند كه نظرات خود را در مورد داروها بيان كنند تا با آگاهي بيشتر از اعتقادات بيمار در مورد داروها و با انجام اقدامات مورد نياز، اعتقاد بيماران در مورد مصرف دارو و تبعيت دارويي در آن‌ها را بهبود داد.