الگوي استراتژيك دوسوتواني مزيت رقابتي و مشروعيت اجتماعي

در نظريه نهادي سازمان‌ها هم به دنبال مزيت رقابتي (با تأكيد بر رقابت بر سر منابع كمياب و اهميت دادن به محيط وظيفه‌ اي) و هم مشروعيت اجتماعي (با تأكيد بر دستيابي به مشروعيت از منظر ذي‌نفعان اجتماعي با نفوذ و اهميت دادن به محيط نهادي) بوده و براي دستيابي همزمان به اين دو هدف به رويه‌ ها و فرايندهاي مقتضي نياز دارند. اما سير مطالعات انجام شده در اين بخش از سال 1977 نشانۀ عدم پاسخگويي به اين نياز درقالب ارائه مدلي تجربي از فعاليت ‌هاي لازم براي تحقق اين هم‌زماني در سازمان‌ها است. اين شكاف نظري به ويژه در بستر كشورهاي درحال توسعه نظير ايران از اهميت بيشتري برخوردار است. لذا فهم چگونگي برخورداري همزمان سازمان‌ها از مزيت رقابتي و مشروعيت به‌ عنوان مساله اصلي پژوهش حاضر در نظر گرفته شد. در اين پژوهش، گروه صنعتي گلرنگ به عنوان يك مطالعه موردي خاص در نظر گرفته شده و در چارچوب تحقيق كيفي اكتشافي وضعيت آن مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور داده‌ ها از طريق مصاحبه اكتشافي و نيمه ساختاريافته گردآوري و با استفاده از روش ‌هاي تحليل تم و كدگذاري تحليل شدند. بررسي‌ ها نشان داد مديريت همزمان اقدامات رقابتي و مشروعيت‌ آفرين از يك الگوي استراتژيك دوسوتواني در 3 مرحله پي‌ در پي تشكيل مي‌شود: مرحله اول ايجاد نهاد و بستر رقابت جديد، مرحله دوم ايمن‌ سازي محيط از تلاطم‌ هاي نهادي و مرحله سوم اطمينان از جاري شدن برنامه ‌ها و تضمين نتايج مطلوب. الگوي استراتژيك دوسوتواني پيشنهاد شده در واقع معرف محدوده اي براي سازمان است كه در اين محدوده، سازمان مي ‌تواند مشروعيت خود را حفظ و در عين حال به تمايز توان رقابتي در قياس با ديگران نيز دست يابد. بنابراين، سازمان اگر خارج از اين محدوده اقدام به انتخاب استراتژي نمايد، خود را در خطر از دست رفتن مشروعيت و يا تهديد اقدامات رقابتي برنامه ‌ريزي شده قرار خواهد داد.