وضعيت ترجمان دانش مراكز تحقيقاتي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران: تجربه دانشگاه علوم پزشكي كرمان

زمينه و هدف: پژوهش‌هاي بومي سلامت علي‌رغم گسترش قابل‌توجه هنوز با چالش‌هايي در حوزه كاربست پژوهش نظير كمبود شواهد قابل‌اعتماد، دير رسيدن شواهد به دست سياست‌گذار و يا زبان نامناسب شواهد مواجه هستند، كه مرتبط با حوزه تبادل و ترجمان دانش مي‌باشند. هدف از اين مطالعه بررسي وضعيت ترجمان دانش در مراكز تحقيقاتي دانشگاه علوم پزشكي كرمان بود. روش پژوهش: مطالعه حاضر در مراكز تحقيقاتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كرمان به‌صورت مقطعي در سال 1398 انجام پذيرفت. مراكز به‌صورت سرشماري وارد مطالعه شده و از پرسشنامه استاندارد خودارزيابي سازمان‌هاي توليدكننده دانش كه داراي 50 سؤال در 4 حيطه سؤال پژوهش، توليد دانش، انتقال دانش و ترويج استفاده از شواهد مي‌باشد، استفاده گرديد. داده‌ها پس از جمع‌آوري و كدگذاري وارد نرم‌افزار SPSS 25 شده و با استفاده از آمار توصيفي )ميانگين، انحراف معيار و فراواني نسبي( و آزمون ناپارامتري MannWhitney U تحليل شدند. يافته‌ها: 20 مركز تحقيقاتي باليني و 6 مركز تحقيقاتي غير باليني در اين مطالعه شركت كردند. تنها 3/85 درصد از مراكز درمجموع بيشتر از 80 درصد نمره را كسب نمودند. در خصوص سؤال پژوهش، توليد دانش، انتقال دانش و ترويج استفاده از شواهد، انحراف معيار ± ميانگين نمرات به‌ترتيب 9/93 ± 35/85، 7/54 ± 31/50، 16/35 ± 76/65، 3/27 ± 9/31 بوده است. در اين ميان بهترين وضعيت مربوط به توليد دانش بوده كه 70 درصد از نمره قابل كسب را به دست آورد. يافته‌هاي آزمون MannWhitney U نشان داد ميانگين همه حيطه‌ها در 2 گروه تفاوتي نداشتند. نتيجه‌گيري: اين مطالعه سطح متوسطي از ترجمان دانش را نشان داد، اما مواردي اعم از ايجاد ساختار كميته ترجمان دانش، لحاظ كردن فرايند تبادل، ترجمان و انتقال دانش در فرايند تصويب پايان‌نامه‌هاي دانشجويي و طرح‌هاي پژوهشي، بازنگري در سياست‌هاي پژوهشي و ايجاد سازوكارهاي انگيزشي براي ارتقاء محققين از اين طريق، مي‌توانند نقش تسهيلگري مهمي را در جهت رسيدن به سطح مناسب از تبادل و ترجمان دانش ايفا نمايند.