مقايسه اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان هيجان-مدار بر بهزيستي روان‌شناختي بيماران ديابتي نوع دو

زمينه و هدف: در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو سطح بهزيستي روان شناختي همواره پايين بوده و اين خود باعث تشديد علائم در آن‌ها مي شود؛ براين اساس، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان هيجان مدار بر بهزيستي روان‌شناختي در بيماران ديابتي نوع دو انجام شد. روش پژوهش: اين پژوهش نيمه تجربي از نوع پيش آزمون پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را افراد مبتلا به ديابت نوع دو كه در سال 1398 به كلينيك ديابت شهر سبزوار مراجعه كرده‌اند تشكيل دادند كه تعداد 45 نفر براساس فرمول كوهن و با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در 3 گروه آزمايش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي ، گروه آزمايش هيجان‌مدار و گروه كنترل جاي گرفتند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف (2002) بود و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارSPSS 24 و از روش‌هاي آمار توصيفي و تحليلي (تحليل كوواريانس) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد نشان داد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و روش درماني هيجان مدار بر بهبود بهزيستي روان شناختي بيماران ديابتي نوع دو موثر است (0/05 p). همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد بين اثربخشي روش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و روش درماني هيجان مدار بر بهبود بهزيستي روان شناختي بيماران ديابتي نوع دو تفاوت معني‌داري وجود ندارد (0/05 p). نتيجه گيري: باتوجه به طيف وسيعي از عوامل مرتبط با بهزيستي روان شناختي بيماران ديابتي، مي توان شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و روش درماني هيجان مدار را جهت بهبود بهزيستي روان شناختي بيماران ديابتي نوع دو پيشنهاد داد.