تبيين سطوح راهبردي منافع دولت اسلامي در سياست خارجي

دولت اسلامي ‌سياست خارجي را در چارچوب منفعت‌گرايي متلازم و به ‌صورت چندسطحي دنبال مي‌كند؛ به ‌طوري ‌كه بر اساس خصيصه ذاتي تلازم، تأمين بهينه منافع خود را ‌به‌ ويژه در بخش منافع معنوي، در گرو تحقق منافع مشروع ساير ملت‌ها به شكل عادلانه مي‌داند. گستره فراگير منفعت‌گرايي، توان محدود دولت و پيچيدگي‌هاي موجود در عرصه سياست خارجي، پيگيري بهينه اين راهبرد را با مشكل مواجه كرده و تزاحمات گوناگوني را پيش روي كارگزاران سياست خارجي قرار مي‌دهد و اين سؤال اساسي را مطرح مي‌كند كه دولت اسلامي براي رهايي از تزاحم، منفعت‌گرايي متلازم را در چه سطوحي دنبال مي‌كند؟ اين پژوهش در پاسخ به اين سؤال، با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، اين انگاره را مطرح مي‌كند كه سياست خارجي دولت اسلامي بر اساس الگوي سطح‌بندي ارزش-محور، چهار سطح راهبردي جامعه بشري، امت اسلامي، جامعه ايماني و سطح حفظ نظام را در سياست خارجي تعريف مي‌كند كه با حفظ اولويت، بستر تكاپوهاي دولت در حوزه منفعت‌گرايي متلازم در سياست خارجي قرار مي‌گيرد.