بررسي تحليلي حوادث معطوف بر ظهور در روايت عبدالاعلي حلبي(با تاكيد بر سبك ريخت شناسانه پراپ)

تحقيق حاضر، با هدف تحليل محتواي روايت عبدالاعلي حلبي، به شيوه كيفي و با روش «ريخت‌شناسي پراپ»، نگاشته شده‌است. سؤال مورد نظر، آن است كه ريخت‌شناسي روايت عبدالاعلي حلبي در حوادث حين ظهور چيست؟ يافته‌هاي تحقيق حاضر آن است كه الگوهاي ريخت‌شناسي، با روايت حلبي قابل انطباق است و استخراج اين الگوها به تحليل جامعه عصر ظهور منجر مي‌شود. در اين روايت، خويش‌كارهاي عزيمت بيست و يك، بازشناسي بيست، عمل قهرمان هجده، خبردهي دوازده و شرارت يازده مرتبه آمده است. عزيمت، حكايت از سرعت عمل امام و ياران ايشان در كوچ كردن و داشتن نقشه عليه دشمن دارد. بازشناسي، بيانگر گمراهي مردم عصر ظهور و فراموشي صفات صاحب الامر و ياران است. شرارت، گوياي موانع راه و كارشكني‌هاي دشمنان در برابر برپايي حكومت عدل الاهي و گسترش آن است. صحنه‌هاي آغازين اين روايت، اغلب از يك اتفاق خبر مي‌دهد كه بيانگر تغيير و تحول در جامعه عصر ظهور است. اين عنصر در كنار عزيمت و شرارت، نشان مي‌دهد كه اين رخدادها اغلب در عزيمت‌ها و به‎دليل دشمني شخصيت‌هاي شرير به‌وقوع مي‌پيوندد.