اوج و فرود داستان‌وارگي در شعر ژاله اصفهاني و سيمين بهبهاني

در ايران منظومه‌‌سرايي و شعر روايي از روزگار پيش از اسلام سابقه دارد. با توجه به ميزان اثرگذاري زنان در عرصه‌ي شعر معاصر و حركت شعر معاصر به‌سمت ساختار داستاني در قالب‌هاي مختلف، اين پژوهش كاربرد عناصر داستاني را در شعر ژاله اصفهاني و سيمين بهبهاني به‌شيوه‌ي توصيفي – تحليلي بررسي كرده و چگونگي كاربرد اين عناصر و نسبت روايت با شاعرانگي را در شعر آنان نشان داده و پس از آن، شباهت‌ها و تفاوت‌هاي داستان پردازي را در آثار شاعران به‌شيوه‌ي تطبيقي و تحليل آمار، موردبررسي قرار داده است. تحليل آماري  شواهد شعري، جدول‌ها و نمودارهاي عناصر داستاني و يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد با وجود داشتن شباهت، اما تفاوت‌هاي بنيادي در كاربرد عناصر داستاني ديده مي‌شود. در اشعار ژاله، گاه روايت داستان به ساختار شعر آسيب رسانده و جنبه‌ي داستاني بر ويژگي شعري پيشي گرفته و از تخيل و شاعرانگي شعر كاسته است، در مقابل روايت‌هاي سيمين به شيوه‌اي نو و خلاقانه سروده شده‌اند. مي‌توان گفت سيمين بهبهاني روايت را به‌حد شعر اوج و ژاله اصفهاني در مواردي شعر را به‌حد روايت تنزل داده است.