تحليل و مقايسه‌ي كاركرد پديدارشناسي هوسرلي در نظريات و بوطيقاي تصوير شعر يدالله رؤيايي

شعر حجم (حجم‌گرايي) يكي از جريان‌هاي شعري معاصر است كه اولين تظاهرات فردي‌اش را در سال‌هاي 1346 و 1347 در دفتر دلتنگي‌هاي يدالله رؤيايي و نمك و حركت وريد پرويز اسلامپور به‌جاي گذاشت و سرانجام پس‌ از انتشار بيانيه‌ي آن در زمستان 1348 جايگاه و حركت گروهي خود را در گفتمان شعري روزگار تثبيت كرد؛ اما متن اين بيانيه و نظريه‌ي شعري حجم پيچيدگي‌هايي دارد كه هنوز با گذشت سال‌ها مباحث و مناقشاتي پيرامون آن‌ها شكل مي‌گيرد. يدالله رؤيايي كه چهره‌ي شاخص اين جريان است، در طول زمان تلاش كرده است تا با آثار خود به ظرفيت‌هاي فلسفي، زباني و زيبايي‌شناسانه‌ي آن عينيت بخشد. از ميان اين ظرفيت‌ها، پديدارشناسي هوسرلي از برجسته‌ترين و اثرگذارترين وجوه معرفت‌شناختي بر اين نوع از شعر و به‌ويژه اشعار يدالله رؤيايي به ‌شمار مي‌آيد و خود شاعر نيز مدت‌ها پس‌از انتشار بيانيه‌ي آن بر اثرگذاري اين مبناي فلسفي بر شعر حجم صحه گذاشته است. نگارندگان اين پژوهش با نظر به اين مبناي فلسفي درتلاش‌اند تا با پيش‌فرض وجود چنين تأثيري، به تحليل و مقايسه‌ي كاركرد آن در نظريات و بوطيقاي تصوير شعر يدالله رؤيايي برآيند و به بررسي دو پرسش اساسيِ چگونگي جدايي نظريه‌ي شعر حجم از پديدارشناسي هوسرلي و چگونگي كاركرد آن بر بوطيقاي تصوير شعر اين شاعر بپردازند.