مدل يابي علتي رفتارهاي مرتبط با قلدري بر اساس تجربه كودك‌آزاري نقش ميانجي ايمني هيجاني

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش، مدل يابي علي (علتي) رفتارهاي مرتبط با قلدري بر اساس تجربه كودك‌آزاري نقش ميانجي ايمني هيجاني بود. روش كار: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري ‌اين پژوهش شامل دانش آموز پسر دوره دوم متوسطه شهر اردبيل در سال تحصيلي 9897 بود كه تعداد 385 نفر به عنوان نمونه آماري به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده ها از پرسش نامه هاي قلدري ‌ايلينويز، ضربه كودكي (CTQ) برنستاين،‌ ايمني هيجاني استفاده شد. داده ها با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري، با استفاده از نرم‌افزار AMOS22 و SPSS22 تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش همسو با فرضيه ها نشان داد كه كودك‌آزاري (P 0/05) به شكلي مثبت و ايمني هيجاني (P 0/05) به شكلي منفي بر رفتارهاي مرتبط با قلدري تأثير دارند. همچنين برازش مدل پيشنهادي از برازش خوبي برخوردار است و توان متغير ايمني هيجاني در ميانجي گري تأثير كودك‌آزاري بر رفتارهاي مرتبط با قلدري به تاييد رسيد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، والدين بايد از پيامدهاي مخرب كودك‌آزاري بر سلامت رواني و جسماني فرزندان و اهميت امنيت و ايمني هيجاني در رشد سالم فرزندان، جهت پيشگيري و كاهش رفتارهاي مرتبط با قلدري آگاه شوند. معلمان و مسئولين مدرسه نيز بايد با قلدري و رفتارهاي مرتبط با آن جهت كاهش و جلوگيري از آثار زيان‌بار آن بر دانش آموزان آشنا شوند.