تأثير تمرين هوازي و تحريك الكتريكي مغز بر بازتحكيم حافظه در شرايط بدون خواب و خواب

زمينه و هدف: فراخواني مجدد حافظه تحكيم يافته مي تواند منجر به بازداري يا به روز شدن و بازتحكيم حافظه شود، عوامل مختلفي بر عملكرد بازتحكيم حافظه تأثير دارد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و تأثير تمرين هوازي و تحريك الكتريكي مغز بر بازتحكيم حافظه در شرايط بدون خواب و خواب بود. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي كه در سال 1398انجام شد، 45 شركت كننده جوان با دامنه سني 20تا 25 سال در پژوهش حاضر شركت كردند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، كيفيت خواب پترزبورگ، دست برتري ادينبرگ، حافظه وكسلر، آزمون زمان واكنش تطبيق رنگ زنجيره اي، دستگاه تحريك الكتريكي مستقيم جمجمه اي و ساعت ضربان سنج استفاده شد. آزمودني ها بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب و سپس به صورت تصادفي در سه گروه آزمايشي و كنترل گمارده شدند. آزمودني ها تكليف تطبيق رنگ زنجيره اي را در مرحله اكتساب(شش بلوك 100 كوششي) انجام دادند، سپس گروه اول به مدت 30 دقيقه فعاليت بدني هوازي، گروه دوم به مدت 15 دقيقه تحريك الكتريكي جمجمه و 15 دقيقه فعاليت بدني هوازي انجام دادند. همه گروه ها 30 دقيقه بعد از انجام مداخله تمريني، تكليف تطبيق رنگ زنجيره اي را در يك بلوك 100 كوششي فراخواني و بعد از يك و 48 ساعت بعد در آزمون هاي يادداري شركت كردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل واريانس يك راهه، تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد آزمودني ها در بلوك تمريني سوم نسبت به بلوك تمريني اول و دوم عملكرد بهتري داشتندﻨﺪ ( 0/05≥p ) در اجراي آزمون يادداري بعد از 1 ساعت، گروه تمرين هوازي بهترين عملكرد و گروه تمرين تركيبي ضعيف ترين عملكرد را داشت ( 0/05≥p ) در اجراي آزمون يادداري بعد از 48 ساعت گروه تمرين تركيبي بهترين و گروه كنترل ضعيف ترين عملكرد را داشت. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر، انجام فعاليت بدني هوازي و ايجاد تحريك الكتريكي مغز جهت افزايش عملكرد تحكيم حافظه به افراد توصيه مي شود.