تجارب زيستي بعد از تروما در زنان قرباني خشونت خانگي

زمينه و هدف: با توجه به تأثيرات ناگوار خشونت خانگي و ترومايي بر سلامت جسمي و روانشناختي زنان ، هدف از مطالعه ي حاضر بررسي تجارب زيستي بعد از تروما در زنان قرباني خشونت خانگي بود. هدف از اين پژوهش تعيين و تجارب زيستي بعد از تروما در زنان قرباني خشونت خانگي بود. روش بررسي: در اين پژوهش كيفي كه با رويكرد تحليل محتوا در سال 1399 انجام شد، داده ها از طريق تحليل ثانويه داده ها، مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته با 50 نفر از زنان قرباني خشونت خانگي به روش تحليل تماتيك، مورد بررسي قرار گرفت. روش نظريه مبنايي با استفاده از نمونه برداري نظري و در هر مرحله با توجه به تحليل داده هاي پيشين از بين زناني كه تمايل به انجام مصاحبه داشتند. داده ها در اين مطالعه با روش Corbin و Straussتحليل شد. يافته ها: تحليل داده ها منجر به استخراج ۳ مقوله تبييني و20 مقوله تفسيري و 64 مقوله توصيفي گرديد كه عبارتند از؛ 1. رفتارهاي تجربه شده بعد از تروما(رفتارهاي تقابلي، رفتارهاي انتقام جويانه، روي آوردن به مشروبات و سيگار، تأثير بر پاسخ هاي فيزيولوژي، اقدام به خودكشي و رفتارهاي منفعلانه)، 2. هيجان هاي تجربه شده بعد از تروما(عزت نفس پايين، ترس، خشم، نفرت و فقدان لذت در زندگي) و 3. افكارهاي تجربه شده بعد از تروما(ترس هميشگي، احساس بي پناهي و بدبختي، آرزوي مردن، نفرت از زن بودن، مقايسه خود با ديگران، نفرت از خود، انديشيدن به طلاق، آرزوي كشتن همسر، عدم عشق به فرزندان، ميل به خيانت، انديشيدن به خودكشي، بي تفاوتي، ندامت از ازدواج، در فكر انتقام و نفرت از جنس مرد. نتيجه گيري: بر مبناي اين نتايج، زنان در معرض خشونت خانگي دچار مشكلات عديده اي در حوزه رفتار تجربه شده، هيجان هاي تجربه شده و افكار تجربه شده بعد از تجارب ترومايي قرار دارند. اين يافته ها مي تواند در ارزيابي خطر، تعيين مسيرهاي درماني و مديريت خشونت خانگي در زنان قرباني مفيد واقع گردد.