پيش‌بيني ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در دوران شيوع كرونا براساس ويژگي‌هاي شخصيتي در ساكنين شهر كاشان در اسفند 1398 تا فروردين 1399: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: همه‌گيري بيماري COVID19 و اجراي قرنطينه، اثرات مختلفي بر جنبه‌هاي رواني و اجتماعي افراد جامعه گذاشته است. لذا هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اضطراب، افسردگي و استرس در دوران شيوع COVID19 براساس ويژگي‌هاي شخصيتي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي، 170 نفر از بزرگسالان ساكن شهر كاشان در اسفند 1398 تا فروردين 1399 به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به شكل آنلاين به پرسش نامه‌ها پاسخ دادند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (Depression, Anxiety, Stress Scale21) و پرسش نامه ويژگي‌هاي شخصيتي NEO (Big Five Inventory10) بود. داده‌ها با‌ استفاده از آزمون همبستگي Pearson و تحليل رگرسيون خطي چندگانه مورد تجزيه‌ و‌ تحليل قرار‌ گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر كدام از مؤلفه هاي روان شناختي با مشخصه روان رنجورخويي ارتباط مثبت و با مشخصه توافق پذيري ارتباط منفي داشت (p 0.001),و هم چنين مشخصه وظيفه شناسي با افسردگي ارتباط منفي و با اضطراب و استرس ارتباط مثبت داشت(p 0.001), علاوه بر اين، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي پيش‌بين روان رنجورخويي، وظيفه شناسي و توافق پذيري، تغييرات افسردگي، اضطراب و استرس را به ترتيب 30.4، 20.3 و 45.1 درصد تبيين مي‌كنند. هم چنين با توجه به مقادير شاخص Beta، مي‌توان گفت روان‌رنجورخويي نقش قوي‌تري در پيش‌بيني هر سه متغير افسردگي، اضطراب و استرس دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش مي‌توان گفت ميزان مشكلات روان شناختي افراد در دوران شيوع كرونا توسط ويژگي‌هاي روان‌رنجورخويي، وظيفه‌شناسي و توافق‌پذيري آن‌ها قابل ‌پيش‌بيني است. با توجه به نقش قوي‌تر روان‌رنجورخويي در اين زمينه، ضروري به‌نظر مي‌رسد براي افراد با اين مشخصه، خدمات روان‌درماني بيش‌تري در سازمآن‌ها در نظر گرفته شود.