مدل‌سازي تأثيرگذاري اقدامات مديريت شهري بر زيست پذيري شهر مشهد (نمونه موردي: منطقه ۶ و ۹)

مقدمه: شهرها نقاط كانوني بسياري از نگراني‌هايي هستند كه پايداري آن‌ها را تحت تأثير قرار مي‌دهد، زيست پذيري شهري باكيفيت زندگي، پايداري، كيفيت مكان و اجتماعات سالم در ارتباط است. زيست پذيري شهرها بسيار متأثر از اقدامات مديريت شهري به‌عنوان متولي اصلي در امور شهر هست و تعادل بين اين دو بخش باعث ارتقاء زيست پذيري شهري مي‌شود.داده و روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ماهيتي توصيفي -پيمايشي دارد و با روش كمي و توزيع پرسشنامه ميان 384 نفر از شهروندان دو منطقه 6 و 9 كلان‌شهر مشهد صورت گرفته است. داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تي تست و همچنين مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) با نرم‌افزار آموس (AMOS) مورد ارزيابي و تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در وضعيت موجود بعد زيست پذيري در منطقه 9 با ميانگين 3/97 در سطح مطلوبي قرار دارد. ميانگين ابعاد مديريت شهري نيز در منطقه 9، با ميانگين 3/14 وضعيتي بالاتر از متوسط را نشان مي‌دهد. ميانگين ابعاد زيستپذيري در منطقه 6، برابر با 3/034، وضعيتي بالاتر از متوسط و ابعاد مديريت شهري برابر 2/40 كه نامطلوب مي‌باشد به‌دست‌آمده است. همچنين از جهت نحوه تأثيرگذاري اقدامات مديريت شهري بر زيست پذيري، در منطقه 6 شاخص خدمات بر زيست پذيري (دسترسي، محيط‌زيست، مسكن، بهداشت و درمان) تأثير زياد و داراي رابطه مستقيم است. در منطقه 9 شاخص سرمايه‌گذاري با هر پنج شاخص زيست پذيري (دسترسي، محيط‌زيست، مسكن، بهداشت-درمان، امنيت) داراي تأثير قوي و رابطه مستقيم مي‌باشد.نتيجه‌گيري: هر دو بعد و شاخص‌هاي مديريت شهري و زيست پذيري در دو منطقه يادشده در وضع موجود نياز به بهبود دارند و همچنين با توجه به تأثيرگذاري شاخص‌هاي مديريت شهري بر زيست پذيري كلان‌شهر مشهد، اين دو مقوله و ارتباط آن‌ها لازم است در اولويت برنامه‌ريزي شهري قرار گيرد.