مروري بر فرآيند پيري در گياهان

بررسي مرگ و از بين رفتن گياه با تعريف پيري سلولي گياه تكميل مي‌شود. پيري بخش جدايي ناپذير رشد گياه است، مانند بسياري ديگر از فرآيندهاي گياهي، يك برنامه كنترل ژنتيكي است كه توسط مجموعه‌اي از عوامل محيطي و ژنتيكي تنظيم مي‌شود. اين عوامل و مكانيسم‌هاي ناشي از آن‌ها پاسخگوي ارتباط بين منابع و مخازن است كه سيگنال‌هاي قند و تنظيم هورموني و ژنتيك سلولي، نقش اصلي را ايفا مي‌كنند. در طول پيري، موادمغذي مانند نيتروژن، فسفر و قندها از تخريب ماكرومولكول‌ها در سلول‌هاي برگ آزاد مي‌شوند تا به اندام‌هاي در حال رشد يا بافت‌هاي ذخيره‌سازي اختصاص يابند. علائم ظاهري پيري برگ شامل تخريب كلروفيل، خشك شدن و سرانجام مرگ گياه مي‌شود. شناخت پيري روندي مهم است، زيرا با شناخت كافي آن مي‌توان در جهت دلخواه، دستكاري كرد. بعنوان مثال رويكردهاي ژنتيكي-مولكولي كنوني با انسداد توليد اتيلن يا افزايش توليد سيتوكينين، بر اساس مكانيسم‌هاي هورمون گياهي باعث تاخير وقوع پيري مي‌شود، بهنگام مهار پيري برگ، مي‌توان محصولات و زيست توده بيشتري را بدست آورد، همچنين ذخيره و ماندگاري برخي محصولات گياهي را افزايش داد. به‌منظور درك پيري برگ، با استفاده از روش‌هاي مختلف عملكردي ژني، توصيف بسياري از SAGها، بويژه عوامل رونويسي و اجزاي رمزگذار مسيرهاي انتقال، انجام مي‌شود.