همبستگي بنيادي مجموعه خودتنظيمي آنلاين با مؤلفه‌هاي انعطاف‌پذيري شناختي دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه در دوران آموزش مجازي و زمان شيوع ويروس كرونا

پيشينه و اهداف: همبستگي بنيادي با دو مجموعه متغير كه به هريك از آن‌ها مي‌توان يك معناي نظري داد، سروكار دارد. هدف از اين مطالعه همبستگي بنيادي مجموعه خودتنظيمي آنلاين (تعامل آنلاين) و مؤلفه‌هاي انعطاف‌پذيري شناختي در دوران آموزش مجازي (زمان شيوع ويروس كرونا)، در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه بود.روش‌ها‌: جامعه آماري اين تحقيق، كليه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره‌ دوم متوسطه استان اردبيل به تعداد 43098 نفر (19859 دختر و 23239 پسر) در سال تحصيلي 1400-1399 بود كه 381 نفر دانش‌آموز (176 دختر و 205 پسر) به‌صورت نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب از ميان كليه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه استان اردبيل (43098 نفر)، انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌ نامه خودتنظيمي آنلاين (OSRQ) و فهرست انعطاف‌پذيري شناختي (CFI)، استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از روش همبستگي پيرسون و تحليل همبستگي كانوني، در نرم‌افزار 26SPSS، تجزيه‌وتحليل گرديد.يافته‌ها: نتايج به‌دست‌آمده از همبستگي پيرسون، به وجود رابطه معني‌دار بين متغيرهاي پيش‌بين و ملاك اشاره داشت (0.01 p). همچنين تحليل همبستگي كانوني نيز مشخص ساخت كه مؤلفه‌هاي مجموعه خودتنظيمي آنلاين (تعامل بين دانش‌آموز و محتوا، تعامل بين دانش‌آموز و معلم و تعامل بين دانش‌آموز و دانش‌آموز) مي‌توانند تغييرات مؤلفه‌هاي مجموعه انعطاف‌پذيري شناختي (راهكارهاي متناوب در پردازش حل مسئله و ادراك كنترل‌پذيري) را در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه پيش‌بيني نمايند (0.01 p).نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش مشخص مي‌سازد كه، هرقدر تعامل دانش‌آموزان در آموزش آنلاين و در فضاي مجازي با محتوا، مربي و دانش‌آموزان ديگر بيشتر باشد، از قدرت انعطاف‌پذيري شناختي بيشتري در يادگيري و حل مسائل پيش رو در امورات آموزشي و يادگيري برخوردار هستند. استفاده از راهبردهاي شناختي مي‌تواند دانش‌آموزان را در دستيابي به مفاهيم مبهم آموزش ياري رساند و دست‌يابي به سطوح بالاتر يادگيري را در آنان امكان‌پذير سازد. آموزش مجازي در دوران كنوني اقتضا مي‌كند كه يادگيرنده در بعد انگيزشي، مهارتي و عملياتي مراحل يادگيري در خود در راستاي حصول به اهداف آموزشي تغييراتي را به وجود آورد. تعامل آنلاين دانش‌آموز با محتوا كانالي است كه ساخت شناختي و محتواي ذهني يادگيرنده را با ابعاد فراشناختي، انگيزشي و رفتاري اش آشتي مي‌دهد. اين تغييرات در شناخت مي‌تواند يادگيرنده را در خودتنظيمي توانگر ساخته و او را از يك گيرنده منفعل و خشك به يك يادگيرنده فعال و منعطف تبديل گرداند. و متعاقباً اين ادراك از توانايي و قدرت دروني، يادگيرنده را ياري مي‌رساند تا به باور ادراك كنترل‌پذيري خود در حل مسائل و مواجهه با موقعيت‌هاي چالش‌برانگيز برسد؛ نقطه عطفي كه كل فرايند يادگيري را زير سيطره اختيارات فراگير آورده و يادگيرنده ساخت شناختي خود را شخصاً از روي فاكتورهاي مطرح و موجود در موقعيت يادگيري و حل مسئله، از تعامل و تداوم گرفته تا تغيير و تحكيم را در بر دارد. داده‌هاي اين پژوهش در زمان شيوع بيماري كرونا و با استفاده از پاسخ‌دهي دانش‌آموزان با كمك لينك پرسشنامه، در فضاي كلاس‌هاي مجازي در اپليكيشن شاد گردآوري گرديده است. لذا پيشنهاد مي‌گردد، در تحقيقات آتي، پرسشنامه‌ها در حضور محققان و باراهنمايي‌هاي لازم ايشان تكميل گرديده و نتايج مورد تجزيه‌وتحليل قرار گيرد.