ارتباط فعاليت بدني و چاقي با ناباروري زنان: يك مطالعه مورد شاهدي در اراك (1400)

زمينه و هدف فعاليت بدني فوايد متعددي براي سلامتي دارد، اما ارتباط آن با باروري زنان نامشخص است. با توجه به تأثيرات حياتي شيوه زندگي بر سلامت باروري زنان، اين مطالعه با هدف مقايسه سطح فعاليت بدني و تركيب بدني زنان بارور و نابارور شهر اراك در سال 1400 انجام شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع موردشاهد است كه بر روي 200 زن بارور و نابارور (20 تا 40 ساله) مراجعه‌كننده به مركز ناباروري اراك كه از طريق نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند، انجام شد. شركت‌كنندگان پرسش‌نامه‌هاي خودآزمايي در مورد ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي اجتماعي، شيوه زندگي، فعاليت بدني و رفتارهاي كم تحرك تكميل كردند. ويژگي‌هاي آنتروپومتريك و تركيب بدني نيز اندازه‌گيري شد. از رگرسيون لجستيك چند متغيره براي تجزيه‌وتحليل ارتباط باروري با سطح فعاليت بدني، رفتار كم تحرك و تركيب بدن استفاده شد. ملاحظات اخلاقي اين مطالعه با كد اخلاق IR.ARAKMU.REC.1400.050 به تصويب كميته اخلاق معاونت پژوهشي دانشگاه علوم‌پزشكي اراك رسيد. يافته ها سطح فعاليت بدني (0/001=P) و شاخص توده بدني (0/03=P) در زنان نابارور در مقايسه با زنان بارور به ترتيب كمتر و بيشتر بود. در زنان با سطح فعاليت بدني متوسط (نسبت شانس 4/42 و فاصله اطمينان 95 درصدي: 1/60، 12/99 و 0/004=P) شانس ناباروري كاهش مي‌يابد. زناني كه بيش از 300 دقيقه در روز را بدون تحرك مي‌گذرانند، 2/07 برابر بيشتر از زنان فعال جسمي دچار مشكلات باروري مي‌شوند (نسبت شانس 2/07 و فاصله اطمينان 95 درصدي: 1/36، 3/14 و 0/001=P). نتيجه گيري اين مطالعه نشان مي‌دهد فعاليت بدني پايين، رفتار بي‌تحرك و چاقي از عوامل خطر مستقل مرتبط با ناباروري هستند. بنابراين بايد به رفتارهاي شيوه زندگي در زنان براي پيشگيري و حتي درمان ناباروري توجه بيشتري شود.