بررسي روش تشخيص و جداسازي ميكروپلاستيك‌هاي موجود در تصفيه‌خانه‌هاي فاضلاب بر پايه ايجاد اختلاف چگالي و تعيين سهم فرايند تصفيه در حذف ذرات

زمينه و هدف: امروزه، در بين مسائل مختلفي كه به عنوان منابع آلوده‌كننده بشمار مي روند، پلاستيك‌ها و مشتقات آن در جايگاه خاصي قرار دارد. بخش اعظمي از اين پلاستيك‌ها در ابعاد ميكرو و نانو مي باشند. يكي از مهم ترين منابع انتقال ميكروپلاستيك‌ها، تصفيه خانه‌هاي فاضلاب هستند كه مقدار زيادي از اين ذرات كه در فرايند تصفيه حذف نشده‌اند، وارد محيط‌هاي پذيرنده مي‌شوند. مطالعه حاضر با هدف اوليه تعيين روش بهينه شناسايى و استخراج ذرات از فاضلاب جهت شمارش و سپس بررسى ميزان حذف در فرآيند تصفيه و همچنين مشخص كردن ميزان ذرات خروجى از تصفيه خانه انجام شد..مواد و روش ها: نمونه‌گيري از ورودي و خروجي تصفيه‌خانه فاضلاب كه در استان مازندران قرار دارد، به طور فصلي و در سه فصل بهار، تابستان و پاييز انجام گرفت تا مشخص گردد در چه فصلي از سال، ميزان ميكروپلاستيك‌هاي موجود در فاضلاب افزايش و يا كاهش مي‌يابد. همچنين روش استخراج و شناسايي بر اساس عمليات اسيدشويي و بر پايه ايجاد اختلاف چگالي بوده كه با بهينه‌سازي و نوآوري، نتيجه مطلوبي را به همراه داشته است.يافته ها: با استفاده از اين روش مقدار ميكروذرات و ميكروفيبرها به همراه اندازه و شكل ذره مشخص گرديد و تعيين شد كه فرآيند معمول تصفيه‌خانه تا چه حد قادر به جداسازي ميكروپلاستيك‌ها از فاضلاب ميباشد. فرآيند تصفيه‌خانه بطور ميانگين ميتواند 95% از ذرات را جدا كند و اين به اين معناست كه 5 % ذرات باقيمانده به همراه پساب خارج شده و وارد محيط‌هاي آبي مي شود.نتيجه‌‌گيري: در نهايت با توجه به تحقيق، مشخص گرديد روش آزمايشگاهي تعيين شده، مي تواند تا حد بسيار مطلوبي اقدام به شناسايي و استخراج ميكروپلاستيك‌ها در اندازه هاي بسيار ريز نمايد. همچنين تعيين پارامترهاي مناسب حجم مايع، نمك مصرفي و استفاده از آهن دوظرفيتي افزايش راندمان را نسبت به روش‌هاي ديگر به همراه داشته و باعث شناسايي ذرات كوچكتري نسبت به تحقيقات گذشته گرديد.