بررسي ارتباط بين سلامت روان با خودكنترلي و رضايت از زندگي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال ١٣٩٨

مقدمه: بررسي وضعيت سلامت روان دانشجويان و عوامل مرتبط با آن، يكي از راه‌هاي مهم براي رسيدن به توسعه دانشگاهي است. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين سلامت روان با خودكنترلي و رضايت از زندگي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي بود كه بر روي 230 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي و دكتري عمومي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرديد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه‌ اطلاعات دموگرافيك، پرسش‌نامه‌ 28 سؤالي سلامت عمومي (General Health Questionnaire يا (GHQ28، مقياس خودكنترلي (SelfControl Scale يا SCS) Tangney و همكاران و پرسش‌نامه‌ رضايت از زندگي (Satisfaction with Life Scale يا SWLS) Diener و همكاران بود. داده‌ها در نرم‌افزارSPSS  و سطح اطمينان ۹۵ درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 49 درصد دانشجويان از سلامت روان برخوردار بودند و وضعيت سلامت روان در مردان و افراد متأهل بهتر بود. همچنين، همبستگي معني‌داري بين سلامت روان، خودكنترلي و رضايت از زندگي وجود داشت. نتيجه‌گيري: سلامت روان بر رضايت از زندگي و خودكنترلي دانشجويان تأثير دارد. بنابراين، توصيه مي‌شود جلسات مشاوره فردي با دانشجويان برگزار گردد و در برنامه آموزشي آن‌ها به مبحث رضايت از زندگي پرداخته شود و به منظور حفظ خودكنترلي بالا در دانشجويان و پيشگيري از وقوع رفتارهاي ناهنجار در دانشگاه‌ها، اين موضوع مورد توجه قرار گيرد.