تعيين و مقايسه شيوع چاقي در كودكان مقطع اول دبستان‌ بر اساس مراجع مختلف نمايه توده بدني

مقدمه: چاقي نوعي اختلال متابوليكي است كه امروزه به صورت يك اپيدمي درآمده و طي چند دهه اخير، شيوع آن در گروه‌هاي سني مختلف از جمله كودكان افزايش يافته است. چاقي در كودكان با استفاده از مراجع ايراني، World Health Organization (WHO)، Centers for Disease Control and Prevention (CDC)و International Obesity Task Force (IOTF) قابل تشخيص مي‌باشد. از آن‌جا كه عوامل محيطي و نژادي مي‌توانند بر شاخص‌هاي تن‌سنجي تأثيرگذار باشند، نمايه توده بدني (Body mass index يا BMI) نيز مي‌تواند در جوامع مختلف، متفاوت باشد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين شيوع چاقي در كودكان بدو ورود به دبستان‌هاي شهرستان مهريز و مقايسه آن با منحني‌هاي مرجع BMI انجام شد. روش كار: در اين مطالعه كه به صورت مقطعي و توصيفي تحليلي انجام گرفت، 1209 دانش‌آموز بدو ورود به دبستان وارد تحقيق شدند. جنسيت، وزن و قد دانش‌آموزان ثبت و سپس BMI آن‌ها به روش تقسيم وزن بر حسب كيلوگرم به مجذور قد بر حسب مترمربع محاسبه گرديد. تعيين چاقي به عنوان صدك بالاتر از 95 به استناد چهار مرجع ايراني، WHO، CDC و IOTF مورد بررسي قرار گرفت. پرسش‌نامه ديگري نيز جهت بررسي برخي از عوامل تكميل شد. يافته‌ها: شيوع چاقي در كودكان بدو ورود به دبستان‌هاي شهرستان مهريز بر اساس چهار مرجع CDC، WHO، IOTF و ايراني به ترتيب برابر 6/2، 6/9، 3/8 و 6/9 درصد گزارش گرديد. مقايسه شاخص‌ها نشان داد كه گزارش‌هاي مراجع BMI در WHO و CDC و مرجع ايراني شباهت معني‌داري داشتند، اما در مقايسه مرجع IOTF و مرجع ايراني، شباهت معني‌داري يافت نشد. نتيجه‌گيري: شيوع چاقي در كودكان بدو ورود به دبستان‌هاي شهرستان مهريز بر اساس مراجع ايراني و WHO با هم برابر بود و مراجع ديگر شيوع چاقي را به ميزان‌هاي متفاوتي برآورد كردند. از آن‌جا كه چاقي ارتباطي بسيار پيچيده‌اي با عوامل محيطي، ژنتيكي، فرهنگي و سبك زندگي دارد، پيشنهاد مي‌شود هر كشوري بر اساس مرجع BMI همان كشور و يا از مرجع WHO جهت تعيين چاقي استفاده نمايد.