ارايه الگوي اعتياد به سيگار كشيدن در زنان جوان: يك مطالعه كيفي

مقدمه: در سال‌هاي اخير، تعداد رو به رشدي از زنان جوان به سمت سيگار كشيدن سوق پيداكرده‌اند. از اين‌رو، پژوهش حاضر با هدف ارايه الگوي اعتياد به سيگار انجام ‌شد روش‌ها: نمونه‌هاي اين مطالعه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. در نهايت، 20 نفر مورد مصاحبه نيمه ساختار يافته قرار گرفتند و داده‌ها منطبق با روش گراندد تئوري تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: شرايط زمينه‌اي شامل «سابقه‌ مصرف سيگار در خانواده، توزيع گسترده، دسترسي آسان و عدم نظارت خانواده» و شرايط علي شامل «شروع سيگار با ترغيب دوستان، همراهي سيگار با ساير تخلفات، جايگاه ويژه برندهاي سيگار نزد زنان، جذابيت ظاهري سيگار، فقدان تفريحات مناسب، ملاك انتخاب دوست، داشتن تنش در زندگي، كسب پرستيژ و سيگار ابزاري براي تفريح» بود. از جمله علل ميانجي مي‌توان به «تأثير تجربه رفتارهاي پرخطر در كودكي، اختلال در صفات شخصيتي و بي‌توجهي به ديدگاه‌هاي اجتماعي منفي در مورد سيگار كشيدن زنان» اشاره نمود. «سيگار به عنوان تكيه‌گاه، سيگار ابزاري براي رهايي از تنهايي و سيگار ابزاري آرامش‌بخش» نيز به عنوان راهبردها و مشكلات جسمي ناشي از عوارض سيگار به عنوان پيامدهاي اعتياد به سيگار در زنان گزارش گرديد.نتيجه‌گيري: علاوه بر نقش قابل توجه بازاريابي و تبليغات در اعتياد زنان به سيگار، عوامل روان‌شناختي همچون تنهايي، روابط خانواده و عوامل اجتماعي، فشار گروه همسالان، متأثر نشدن از ديدگاه‌هاي منفي اجتماعي به سيگار كشيدن نيز در اعتياد زنان به سيگار تأثير مي‌گذارد. بنابراين، در راستاي پيشگيري از اعتياد زنان جوان به سيگار، نگاه و برنامه‌اي چند بعدي لازم است.