فراتحليل عوامل اثرگذار بر بيگانگي شغلي

هدف: با توجه به اينكه امروزه احساس بيگانگي از كار مانعي اساسي براي پويايي افراد و به تبع آن سازمان و كل جامعه محسوب مي‌شود، پژوهش‌هاي زيادي در اين ارتباط صورت گرفته است. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر فراتحليل عوامل اثرگذار بر بيگانگي شغلي است.طراحي/روش‌شناسي/ رويكرد: اين پژوهش با رويكرد كمي و با روش فراتحليل انجام شده است. در اين پژوهش از تحقيقاتي استفاده شده است كه با روش پيمايش و با استفاده از ابزار پرسشنامه و بر حسب سنجه‌هاي مختلف انجام شده‌اند. جامعه آماري اين تحقيق شامل تمامي پژوهش‌ها (مقالات و پايان‌نامه‌ها) در زمينه بيگانگي شغلي از سال 1380 تا 1397 در ايران است. در نهايت از ميان آن‌ها تعداد 20 پژوهش انتخاب شد. بر طبق اين 20 پژوهش، در مجموع رابطه 6 متغير با بيگانگي شغلي بررسي شده است.يافته‌هاي پژوهش : نتايج نشان داد كه اندازه اثر دو متغير فرهنگ سازماني و رضايت شغلي به ترتيب با 0.53- و 0.50- در سطح نسبتاً بالايي قرار داشت. همچنين اندازه اثر متغيرهاي تعهد سازماني و ويژگي‌هاي شغلي به ترتيب با 0.36- و 0.33- در حد متوسطي ارزيابي مي‌شود. اما اندازه اثر متغيرهاي عدالت سازماني و كيفيت زندگي كاري به ترتيب با 0.24- و 0.21- در سطح ضعيفي قرار دارند.محدوديت‌ها و پيامدها : از ميان مطالعاتي كه در مرحله اول بررسي شدند تنها يك مطالعه به صورت كيفي به مقوله بيگانگي شغلي پرداخته بود. اين امر عمق نتايج اين پژوهش را خدشه‌دار مي‌كند. همچنين در مورد سنجش بيگانگي شغلي بين محققان وحدت نظري وجود نداشت. كه اين امر كار محقق را در تجميع نتايج با مشكل مواجه مي‌سازد.پيامدهاي عملي : اكثر مطالعات انجام شده در بين كاركنان اداري صورت گرفته بود، كه با توجه به مزاحمت متغيرهاي ديگر، تعميم نتايج تلخيص‌شده را به ساير كاركنان زير سوال مي‌برد.ابتكار يا ارزش مقاله: مقاله به فهم اثر متفاوت متغيرهاي سازماني مختلف بر بيگانگي شغلي مي‌افزايد.