نگرشي بر عمليات فتح المبين

اين مقاله با استفاده از اسناد و مدارك و كتابهاي موجود، عمليات فتح المبين را بررسي و تجزيه و تحليل نموده و با خط كش و معيار اصول و قواعد اساسي رزم مورد قبول صاحب نظران نظامي، حقيقت عمليات فتح المبين را تا حد امكان كشف و ارائه مي نمايد. عمليات ارتش عراق در تنگه چذابه در 17 بهمن 1360 با هدف پيش گيري يا تأخير در اجراي عمليات آينده ايران و تك مختل كننده آن در غرب شوش و رقابيه در 28 و 29 اسفد 1360 با هدف بر هم زدن سازمان و انهدام بخشي از نيروهاي ايران جهت به تأخير انداختن دوباره عمليات، نتوانست مانع از اجراي عمليات گشته ولي تا حدودي توانست تاخير در اجراي عمليات را ايجاد نموده و تلفات و خساراتي به يگانهاي سپاه اسلام وارد كند.عراق به استناد دلائل محكم تقريباً كل عمليات فتح المبين را بغير از منطقه قرارگاه قدس(عين خوش) كشف كرده و آمادگي كامل جهت مقابله با رزمندگان اسلام را داشت.قرارگاه مركزي كربلا با چهار قرارگاه مشترك تابع، شبانه و توأم با غافلگيري تك نموده و ارتفاعات عين خوش، تينه، برقازه، رقابيه و ميشداغ را تامين مي نمايد. قرارگاه قدس بعنوان تلاش اصلي در محور عين خوش، قرارگاه نصر در محور غرب پل نادري، قرارگاه فجر در محور شوش و قرارگاه فتح در محور رقابيه تك مي نمايند.اين عمليات به تمام اهداف طرحريزي شده خود رسيد و 2400 كيلومتر مربع از حساسترين مناطق خوزستان به دست رزمندگان اسلام آزاد شده و بيش از 25 هزار نفر كشته و زخمي و بيش از 16 هزار نفر به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند. شور و نشاط جواني و جسارت در خط شكني بچه هاي سپاه و بسيج و پختگي و امكانات پشتيباني رزم و پشتيباني خدمات رزم در ارتش، عمليات فتح المبين را قرين موفقيت نمود.جسارت در طرحريزي و اجراي عمليات فتح المبين، بدون توجه به آيين رزم مرسوم و ابداع يك شيوه و سبك جديد در طرحريزي و اجراي عمليات، باعث غافلگيري دشمن شده و اجراي تاكتيكهاي پيچيده رزم شبانه، تك از سمت غير قابل انتظار دشمن، تغيير و انعطاف در طرحريزي و اجراي عمليات بنا به ضرورت ناحيه رزم، اسرار نيروها و فرماندهان به پيروزي و استفاده مناسب و به موقع از نقاط ضعف و آسيب پذيزي هاي دشمن، از علل و عوامل اصلي پيروزي در عمليات فتح المبين بوده اند.