ارزيابي منفعت مضاعف ناشي از اصلاح ماليات محيط‌‌زيستي (مطالعه موردي: اتحاديه اروپا)

يكي از ابزارهاي اساسي در تحقق توسعه‌ پايدار، وضع ماليات‌ سبز بر فعاليت‌‌هاي آلاينده محيط‌‌زيست است. در همين راستا نهادهاي بين‌‌المللي، اصلاح ماليات محيط‌‌زيستي را مطرح نمودند. بر اين اساس، اگر كشورها ماليات‌هاي سبز را جايگزين ماليات‌هاي مخرب و زائد نمايند، علاوه بر تأمين مالي، پايداري محيط‌زيست نيز تأمين مي‌‌گردد. از اين‌‌رو، اصلاحات مذكور بر پايه فرضيه منفعت مضاعف پايه‌‌ريزي شده است. بر اساس اين فرضيه، به‌‌كارگيري ماليات سبز دو نوع منفعت ايجاد مي‌كند: بهبود كيفيت محيط‌زيست و بهبود كارايي اقتصادي. هدف پژوهش حاضر، آزمون صحت ايجاد منفعت مضاعف پس از انجام اصلاحات مالياتي محيط‌‌زيستي در كشورها است. روش مورد استفاده در پژوهش، توصيفي- استنباطي است. جهت آزمون فرضيه منفعت مضاعف، از دو مدل رگرسيون خطي چندمتغيره استفاده شد. مدل اول، تاثير وضع ماليات سبز و ماليات بر درآمد را بر مصرف نهايي انرژي مورد آزمون قرار مي‌دهد. در مدل دوم، اثر بر هم‌كنش دو ماليات مزبور، لحاظ مي‌‌گردد. براي برآورد هر دو مدل، از داده‌هاي پانل مربوط به كشورهاي عضو اتحاديه اروپا در دوره 2018-1995، استفاده شد. يافته‌ي پژوهش حاضر آن است كه با افزايش 1% درآمد ماليات سبز، مصرف نهايي انرژي در كشورهاي منتخب 0.12 % كاهش مي‌‌يابد و منفعت اول تاييد مي‌‌گردد، اما برآورد مدل دوم، منفعت دوم (جايگزيني ماليات سبز با ماليات زائد) را تاييد نمي‌‌كند.