بررسي ارتباط كيفيت خواب با شكست شناختي و عملكرد شغلي در بين پرسنل فرودگاه

زمينه و هدف: خستگي روحي و جسمي پرسنل فرودگاه، باعث كاهش استانداردهاي شغلي و تمركز مفيد آنان مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسي كيفيت خواب و تأثير آن بر شكست شناختي و عملكرد شغلي در بين پرسنل فرودگاه بود. روش‌كار: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، تعداد ۲۰۰ نفر از پرسنل يك فرودگاه به روش نمونه‌گيري در دسترس و سهميه‌اي انتخاب گرديد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل چهار پرسش‌نامه‌ي مشخصات دموگرافيك، كيفيت خواب، شكست شناختي و عملكرد شغلي بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي و آزمون‌هاي ضريب همبستگي و رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه نمره‌ي كيفيت خواب، شكست شناختي و عملكرد شغلي به ترتيب ۳/۲۳ ± ۶/۷۸، ۲۲/۳۶ ± ۶۵/۲۰ و ۵/۵۹ ± ۳۹/۵۹ بود. ميانگين نمره‌ي كيفيت خواب پرسنل در دو حيطه‌ي تأخير به ‌خواب ‌رفتن (۵/۸۲ ± ۱/۰) و طول ‎مدت خواب (۱/۰۵ ± ۱/۴۳) بالاتر از زيرمقياس‌هاي ديگر بود. مطابق با يافته‌ها، بين نمره‌ي كيفيت خواب و نمره‌ي شكست شناختي با نمره‌ي عملكرد شغلي، رابطه‌ي معكوس و معني‌داري وجود داشت (P ۰/۰۵ ، r= -۰/۱۹۵)، در حالي كه ارتباط ميان نمره‌ي كيفيت خواب و نمره‌ي شكست شناختي، مستقيم و معني‌دار بود (P ۰/۰۵ ، r= -۰/۳۸۹). نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد كه بين كيفيت خواب و شكست شناختي، رابطه‌ي معني‌داري وجود دارد، به طوري كه با كاهش كيفيت خواب، شكست شناختي پرسنل فرودگاه نيز افزايش يافته و احتمالاً باعث افزايش خطاي انساني مي‌شود. بنابراين با افزايش كيفيت خواب و راحتي و ارائه‌ي راهكارهاي ارگونوميك، مي‌توان تا حد زيادي از شكست شناختي پرسنل جلوگيري كرده و عملكرد شغلي را بالا برد.