بررسي فراواني و علل شكايات دندانپزشكي شهرستان خرم آباد در طي سال‌هاي 95-1391

مقدمه: امروزه ميزان نارضايتي و شكايت بيماران رو به افزايش نهاده است. كه يكي از علل اصلي آن عدم آگاهي صاحبان دندانپزشكي از مسائل حقوقي و مقررات حاكم بر حرفه ي دندانپزشكي و مسئوليت آنها در قبال بيماران مي‌باشد. اطلاع از وضعيت و فراواني اين شكايات مي تواند راهنمايي در كاهش ميزان شكايات باشد. بنابراين هدف از اين مطالعه بررسي شكايات دندانپزشكي واصله به سازمان پزشكي قانوني و نظام پزشكي شهرستان خرم آباد در سال هاي 1391 تا 1395 بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي به صورت مقطعي، پرونده شكايات مربوط به درمان هاي دندانپزشكي واصله به سازمان پزشكي قانوني و نظام پزشكي شهرستان خرم آباد در سال هاي 95-1391 مورد بررسي قرار گرفت. متغيرهاي متعددي از بيمار و دندانپزشك و همچنين نوع قصور مورد ثبت قرار گرفته و تجزيه و تحليل داده‌ها توسط نرم افزار SPSS22 انجام شد. يافته ها: در اين مطالعه از مجموع 73 پرونده شكايت، 65 پرونده مورد بررسي قرار گرفتند. به طوري كه ميانگين سني بيماران 10.65 ±33.49 سال، بيشترين افراد شاكي زنان (59.3 %)، بيشترين رده سني 4530سال (41.5 %)، داراي تحصيلات دانشگاهي (26.2 %) يا ديپلم (24.6 %) و ساكن شهر (8/%70) بودند. همچنين بيشترين فاصله بين زمان درمان تا زمان ثبت شكايت كمتر از يكسال(72.1 %) بوده است. در اين پرونده ها بيشتر متشاكيان مردان (87.5 %)، با سطح تحصيلات دندانپزشك عمومي(54.7 %) و راي‌هاي نهايي قصور(49.1 %) بودند. 32 % از قصورات از نوع صرفاً بي‌مبالاتي و در حيطه درمان بيشتر شكايت‌هاي مربوط به جراحي به تنهايي (33.8 %) است. بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه بيشتر شاكيان خانم، و بيشتر متشاكيان آقا بودند. از طرفي بيشتر متشاكيان دندانپزشك عمومي بوده و تعداد زيادي از شكايات مربوط به حيطه ي جراحي بود. لذا براي كاهش وقوع اين قبيل خطاها و محدود كردن پيامدهاي آنها، پيگيري و ارتقا دانش دندانپزشكان عمومي خصوصاً در حيطه درمان هاي جراحي احساس مي شود. همچنين ارتقا سطح آموزش و ارائه آموزش‌هاي كاربردي براي دانشجويان دندانپزشكي به عنوان راهكار زير بنايي در افزايش كيفيت و ماندگاري درمان ها و كاهش وقوع اين قبيل خطاها و محدود كردن پيامدهاي آنها، لازم است مد نظر قرار گيرد.