پوشش زنان (جلباب و خمار) در پرتو اصل كرامت انساني

زمينه و هدف: قرآن كريم دو واژه «جلابيب» و «خمر» را به عنوان مصداق‌هاي پوشش براي بانوان ياد كرده است. حضور اين واژگان در آيات قرآن نشان مي‌دهد جامعه عرب با اين پوشش ها بيگانه نبوده و از آن‌ها به عنوان وسيله‌اي براي پوشش استفاده مي كرده است؛ هرچند حجاب آنان بيشتر جنبه فطري داشته است تا اعتقادي. در اين مطالعه پوشش زنان و الزامات آن با نظرداشت اصل كرامت، مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از حيث نوع تحقيق، نظري و از حيث روش، توصيفي- تحليلي است. همچنين شيوه گردآوري اطلاعات، به صورت كتابخانه اي (اسنادي) است كه ضمن مراجعه به كتب و مقالات مربوطه، انجام يافته است. ملاحظات اخلاقي: در تمامي مراحل نگارش تحقيق حاضر، ضمن رعايت اصالت متون، صداقت و امانتداري رعايت شده است. يافته‌ها: «خمار» پوششي براي سر و موها است كه طبق آيه 31 سوره نور خداي تعالي فرمود، به وسيله آن فروج سينه را بپوشانيد. دليل ديگر براي پوشش سر اين است كه مو، جزئي از زينت زن محسوب مي‌شود و پوشش زينت لازم است، اما به نظر مي‌رسد كه «جلباب» نوعي پوشش استحبابي است. نتيجه‌گيري: خداي تعالي شأن و منزلت والايي براي بانوان قائل است و همه اين مقامات و كرامات يك بانو را در حفظ عفاف او مي‌داند. به نظر مي‌رسد اگر حكمي جهت پوشش و حجاب خاص داده شده، در همين راستا از اهميت والايي برخوردار است. بنابراين آنچه از درجه اهميت بالاتري نسبت به حجاب برخوردار و نشانه وجود ملكه عفاف است، عدم تبرج در بانوان است. لذا نمي‌توان ادعا كرد كسي كه پوششي مانند خمار يا جلباب ندارد، عفيف نيست و كرامت ندارد.