سرمايه‌هاي اجتماعي و معنوي دفاع مقدس

«سرمايه اجتماعي» به‌عنوان يكي از مفاهيم كاربردي و عمده در مكاتب جامعه‌شناسي جديد؛ از عوامل اساسي نيل به اهداف اجتماعي نيز محسوب مي‌شود. نوشتار پيش رو قصد دارد تا با مشخص نمودن عناصر كمي و كيفي سرمايه اجتماعي در دوران دفاع مقدس، به بررسي و تأثير آن بر تداوم انقلاب اسلامي ايران بپردازد. از اين رو موضوع عمده اين نوشتار چگونگي كاركرد سرمايه اجتماعي و معنوي در دوران دفاع مقدس مي‌باشد. فرض اصلي بر اين است كه دفاع مقدس به تأسي از فرهنگ عاشورايي اسلام به توليد سرمايه اجتماعي و معنوي بالايي پرداخته و بدين ترتيب موجبات مقاومت و بالندگي جامعه اسلامي ايران در برابر تمام قدرت‌هاي استكباري جهان را فراهم نموده است. روش به كار گرفته شده در اين تحقيق «توصيفي- تاريخي و تحليلي» است؛ همچنين اين نوشتار كوشيده است تا به كمك روش تحقيق اسنادي، ضمن مطالعه متون و آثار مربوط به دوران دفاع مقدس، با استفاده از تكنيك «سند پژوهي» به استخراج و تحليل مصاديق پيروي از فرهنگ عاشوراي حسيني (ع) و مفاهيم مرتبط با سرمايه اجتماعي و مؤلفه‌هاي آن، بپردازد. در اين تحقيق مؤلفه‌هاي ساختاري، شناختي و ارتباطي سرمايه اجتماعي در زمان دفاع مقدس به‌صورت‌ جداگانه؛ شناسايي و مورد بررسي قرار گرفته است. در همين راستا مدلي از مهم‌ترين مصاديق سرمايه اجتماعي و معنوي دفاع مقدس نيز ارائه شده است. محققان در پايان به اين نتيجه رسيده اند كه دوران طلايي دفاع مقدس، با پيروي از مكتب حسيني (ع) به توليد، غنا بخشيدن و تقويت سرمايه اجتماعي –آن چنان كه در اسلام موجود مي‌باشد- پرداخته و اين سرمايه ها موجب مقاومت و پيروزي در زمان جنگ تحميلي شده است. به نظر مي‌رسد احيا و توسعه انقلاب اسلامي و همچنين بيداري ملل مسلمان دنيا در مسير مبارزه با دشمنان، بدون رعايت مدل مذكور امكان‌پذير نمي‌باشد.