تاثير قطع آبياري و كاربرد سوپرجاذب بر خصوصيات مورفولوژيك، كمي و كيفي دانه آفتابگردان

مطالعه حاضر به منظور بررسي تاثير قطع آبياري و مصرف سوپرجاذب استاكوسورب بر ويژگي‌هاي مورفولوژيك، كمي و كيفي آفتابگردان رقم پروگرس به‌صورت اسپيلت پلات بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در سال 1397 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه پيام نور ميلاجرد، اراك، اجرا گرديد. آبياري به‌عنوان عامل اصلي در سه سطح آبياري كامل، قطع آبياري از مرحله غنچه‌دهي (45 روز پس از كاشت) و قطع آبياري از مرحله گلدهي (55 روز پس از كاشت) و مصرف سوپرجاذب به‌عنوان عامل فرعي در چهار سطح شامل عدم مصرف سوپرجاذب، مصرف 60،30 و 90 كيلوگرم در هكتار بود. نتايج نشان داد بالاترين ميزان عملكرد روغن و دانه و اجزاي عملكرد دانه در تيمار آبياري كامل و مصرف 90 كيلوگرم در هكتار سوپرجاذب و به ترتيب كمترين ميزان اين صفات در تيمار قطع آبياري از مرحله غنچه‌دهي و عدم مصرف سوپرجاذب (بدست آمد. همچنين بالاترين درصد پوكي دانه در تيمار قطع آبياري در مرحله غنچه‌دهي و تيمار بدون مصرف سوپرجاذب مشاهده گرديد. با توجه به اهميت صفت اقتصادي عملكرد روغن در آفتابگردان، به‌ترتيب تنش قطع آبياري در مرحله غنچه‌دهي و گلدهي سبب كاهش (20/7 و 8/3 درصدي) آن گرديد كه اين اثرات منفي تنش كم‌آبي، با كاربرد سوپرجاذب تعديل گرديد به‌طوري‌كه مقادير بالاي سوپرجاذب (90 كيلوگرم در هكتار) بيشترين تاثير را در بهبود صفات مورد بررسي تحت شرايط كم‌آبي (به‌ترتيب در مرحله غنچه‌دهي و گلدهي) به ميزان (7/36 و 6/73 درصد) داشتند.