تأثير قيود دفاعي بر رفتارهاي نقطه يابي حركتي هندباليست هاي نخبه

مطالعات رفتاري تكاليف نقطه‌يابي حركتي در ورزش معمولا توسط عوامل پويا مانند وضعيت دفاعي حريف، بررسي مي‌شوند. هندباليست‌ براي پرتاب كردن توپ به سمت دروازه در وضعيت‌هاي مختلف، بايد گام‌هايش را هماهنگ كند. در پژوهش حاضر الگوهاي حركتي در رفتارهاي نقطه‌يابي حركتي 12 هندباليست مرد نخبه تحت قيود دفاعي (عدم حضور دفاع، حضور دفاع دور، حضور دفاع نزديك يا حضور دفاع يارگير) تحليل شد. با يك دوربين سريع با نرخ 120 هرتز، داده هاي الگوهاي حركتي حمله‌كننده ها را جمع آوري كرديم. تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني براي تحليل تأثير اين قيود روي پارامترهاي دويدن استفاده شد (P 0.05). نتايج تفاوت آماري معني داري را در ميانگين سرعت افقي كل بدن، ميانگين سرعت گام اول و دوم و ميانگين طول گام اول و دوم در شرايط دفاعي مختلف نشان داد. براي ميانگين تغييرپذيري فاصله پا تا محوطه دروازه الگوي تغييرپذيري افزايشي كاهشي در همه شرايط دفاعي ديده شد. از آنجاييكه تنظيم بازيكنان حمله كننده بصورت مداوم و بر اساس ادراك رفتارهاي موجود و مورد نياز بود، نتايج از جفت شدن ادراك – عمل و مدل‌هاي كنترل مورد انتظار نقطه‌يابي حركتي حمايت مي‌كند. همچنين پيشنهاد مي‌‌شود كه جنبه‌‌هاي تكنيكي دويدن و پرتاب كردن در هندبال مي‌‌تواند توسط قيود تكليف تودرتو تأثير پذيرد.