مقايسه رويكردهاي آموزش انفرادي، زوجي و مشاركتي بر يادگيري كاتاي هيان‌شودان شوتوكان كاراته

در مقايسه با روش تمرين انفرادي، روش تمرين زوجي و مشاركتي روشي است كه در آن افراد در گروه‌هاي دونفري و يا بيشتر براي يادگيري مهارت‌هاي حركتي باهم مشاركت مي‌كنند و به نظر مي‌رسد اين روش‌ها با افزايش كارايي و اثربخشي شرايط تمرين ويژگي‌هاي يك محيط بهينه آموزشي را داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه رويكردهاي آموزش انفرادي، زوجي و مشاركتي بر يادگيري كاتاي هيان‌شودان شوتوكان كاراته بود. در اين پژوهش 36 دانش‌آموز دختر با رنج سني 10-9 سال انتخاب و پس از 12 جلسه آموزش اوليه پيش‌آزمون كاتاي هيان‌شودان، به سه گروه تقسيم شدند. در ادامه پس از مدت 3 ماه تمرين كاتا، به روش تمرين انفرادي، زوجي و مشاركتي عملكرد آن‌ها ارزيابي و بعد از يك هفته فاصله آزمون يادداري گرفته شد. تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل‌واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر انجام شد. نتايج آزمون نشان داد كه نمرات پيشرفت شركت‌كنندگان (0.001=,P 174.14=F)، تعامل پيشرفت در نوع تمرين (0.001=,P 5.1724=F) و تفاوت بين گروه‌هاي تمريني (0.006=,P 6.08=F) معنادار است. نتايج مقايسه زوجي نشان داد كه بين گروه آموزش انفرادي و زوجي تفاوت معني‌داري وجود دارد؛ اما تفاوت بين گروه آموزش انفرادي و گروهي معنادار نبود. روش تمرين زوجي، علاوه بر مقرون‌به‌صرفه بودن ازلحاظ مصرف انرژي و فضاي آموزشي، اثربخشي بيشتري نسبت به روش‌هاي آموزشي سنتي آموزش كاتا در كاراته داشته و در رشد عاطفي اجتماعي يادگيرنده مفيد واقع خواهد شد.