تاثير تمرينات چشم ساكن بر تصميم‌گيري، رفتار ‏خيرگي و يادگيري مهارت سرويس تنيس

مقدمه و هدف: مطالعه حاضر با هدف ‏تاثير تمرينات چشم ساكن بر تصميم‌گيري، رفتار خيرگي و يادگيري مهارت سرويس تنيس انجام ‏گرفت. ‏روش: در اين پژوهش نيمه تجربي كه با طرح پيش آزمون پس آزمون با دوره پيگيري 14 روزه ‏انجام گرفت، 30 تنيس‌باز مرد مبتدي مجموعه خانه اصفهان با دامنه سني 20 تا 30 به صورت در ‏دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفري تمرينات چشم ساكن و كنترل قرار گرفتند. در مرحله ‏پيش آزمون شركت‌كنندگان اقدام به اجراي 12 سرويس تنيس نمودند كه رفتار خيرگي شركت ‏كنندگان در حين عمل نيز اندازه‌گيري شد. همچنين توسط دوربين گوپرو سرويس شركت ‏كنندگان جهت اندازه‌گيري تصميم‌گيري ضبط گرديد. علاوه بر اين، عملكرد شركت‌كنندگان نيز ‏توسط محقق ثبت گرديد. سپس گروه‌ تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 ‏دقيقه به اجراي تمرينات مورد نظر پرداختند. در طول اين دوره، گروه كنترل به اجراي فعاليت‌هاي ‏روزمره خود پرداختند. پس از پايان 24 جلسه تمرين مرحله پس آزمون، و دو هفته بعد از اخرين ‏جلسه مرحله يادداري همانند مرحله پيش آزمون اجرا شد. داده‌هاي به دست آمده توسط آزمون ‏تحليل ورايانس با اندازه‌گيري تكراري تحليل شد. ‏يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تمرينات چشم ساكن بر بهبود تصميم‌گيري، افزايش طول دوره چشم ‏ساكن و افزايش عملكرد سرويس تنيس تاثير معني‌داري مي‌باشد (0.05 ‏P‏).‏نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه از فرضيه پيش‌برنامه‌ريزي مبني بر اهميت برنامه‌ريزي و انتخاب ‏پاسخ صحيح حمايت مي‌كند.‏