تاثير پرايمينگ و فرسودگي بر روي صفات فيزيولوژيكي و بيوشيميايي بذر لوبيا رقم صدري Phaseolus Vulgaris(L)

به منظور بررسي اثر پرايمينگ و فرسودگي (پيري تسريع شده) بر روي صفات فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه لوبيا آزمايشي، بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تكرار در دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1400 انجام شد. تيمارها شامل فرسودگي (شاهد و دو سطح 88 و 78 درصد جوانه‌زني) و پرايمينگ (شاهد، هيدرو پرايمينگ، پرايمينگ با جيبرلين (20 ميلي‌گرم بر ليتر) و اسيد ساليسيليك (100 ميلي‌گرم بر ليتر)) بود. در اين آزمايش جهت بررسي اثر پتانسيل آب بر روند جذب آب به وسيله بذر لوبيا از آب مقطر به عنوان آب با پتانسيل صفر استفاده شد. اندازه‌گيري وزن بذرهاي تيمارشده هر 15 دقيقه، 45 دقيقه، 1:30 دقيقه و... به مدت 24 ساعت در دماي 25 درجه‌ي سانتي‌گراد ادامه يافت. نتايج نشان داد كه بيش‌ترين ميانگين مدت زمان جوانه‌زني، سرعت جوانه‌زني،ضريب جوانه‌زني، شاخص وزني بنيه گياهچه، شاخص طولي بنيه گياهچه و طول گياهچه از تيمار پرايمينگ با جيبرلين و بدون فرسوده حاصل گرديد. فرسودگي موجب كاهش ميزان ذخاير فيتين و جذب آب شد، ولي انواع پرايمينگ صفات اندازه‎گيري شده را افزايش داد. همچنين، فرسودگي باعث افزايش سرعت جوانه‌زني روزانه و ضريب آلومتري شد. در كل، استفاده از پيش تيمار جيبرلين موجب تقويت فيزيولوژيكي بذرهاي ضعيف لوبيا شد و از اين تيمار مي‌توان جهت افزايش بنيه بذرهاي ضعيف استفاده كرد.