روند شاخص‌ها، عوامل مؤثر و مداخلات طلاق در ايران

اهداف يكي از مهم‌ترين آسيب‌هاي اجتماعي، طلاق است. اين مقاله ضمن بررسي روند طلاق در ايران به بررسي علل مؤثر بر آن و آزمايشات اجرا‌شده براي بهبود وضعيت آن مي‌پردازد. مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع كيفي است. اطلاعات از سه طريق مرور متون و مستندات مرتبط، مصاحبه با خبرگان و برگزاري جلسه بحث گروهي با ذي‌نفعان جمع‌آوري شده است. نمونه‌گيري به روش هدفمند و گلوله برفي انجام شده و داده‌ها به روش تجزيه و تحليل محتوا ارائه شده است. يافته ها در ساليان اخير روند نسبت طلاق به ازدواج رو به افزايش بوده و در سال 1395 به بيشترين ميزان خود، يعني 25/3 در هر 100 ازدواج رسيده است. ضعف مهارت و سواد همسرداري، تغيير شيوه‌هاي همسرگزيني، افزايش فردگرايي و منفعت‌طلبي، بيكاري، اعتياد و تبليغات فضاي مجازي مهم‌ترين علل طلاق از نظر خبرگان بود. در حال حاضر، برنامه ملي كنترل و كاهش طلاق اجرا مي‌شود، اما مهم‌ترين چالش‌هاي اجراي اين برنامه، ضعف همكاري بين‌بخشي، ضعف مشاركت مردم، پراكندگي و جزيره‌اي بودن خدمات اجتماعي و تأثير عوامل كلان سياسي، اقتصادي، اجتماعي، فناوري، زيست محيطي و بين‌المللي بر اقدامات اين برنامه ملي است. نتيجه گيري آسيب‌هاي اجتماعي در درون خانواده به هم گره خورده است. اين انباشتگي ايجاب مي‌كند خدمات پراكنده و جزيره‌اي در قالب واحدهاي جامع مراقبت از سلامت اجتماعي به ازاي جمعيتي معين طراحي و در سراسر كشور فراهم شود و ظرفيت‌سازي و دانش استقرار برنامه‌هاي ملي در دستگاه‌هاي مسئول تقويت شود.