تأثير كاربرد ورمي كمپوست و محلول‌پاشي عنصر روي بر عملكرد و كيفيت نانوايي گندم تحت شرايط محدوديت رطوبت انتهاي فصل

در بخش‌هايي از ايران كمبود رطوبت و تنش خشكي در مراحل پاياني رشد گندم، سبب كاهش عملكرد آن مي‌شود. استفاده از برخي تيمارهاي كودي مي‌تواند به كاهش آسيب هاي ناشي از اين تنش كمك كند. به‌منظور بررسي اثرات كود ورمي كمپوست و محلول‌پاشي عنصر روي بر عملكرد، اجزاي عملكرد و صفات كيفي گندم نان (رقم چمران2) تحت شرايط تنش محدوديت رطوبت انتهاي فصل، آزمايشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با هشت تيمار و سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان طي سال زراعي 98-1397 انجام شد. عامل اصلي شامل تنش محدوديت رطوبت در دو سطح (آبياري كامل تا انتهاي فصل رشد و قطع آبياري از ابتداي مرحله پر شدن دانه) و عامل فرعي شامل تركيب فاكتوريل دو فاكتور يعني ورمي كمپوست در دو سطح (عدم كاربرد و كاربرد ورمي كمپوست به ميزان پنج‌تن در هكتار) و محلول‌پاشي عنصر روي در دو سطح (محلول‌پاشي با آب خالص و محلول‌پاشي سه در هزار سولفات روي معادل 0.36 گرم در متر مربع) بودند. نتايج نشان داد كه تنش رطوبتي باعث كاهش معني دار وزن هزار دانه، عملكرد دانه و شاخص برداشت و افزايش عدد فالينگ شد. اثر متقابل سه گانه تنش رطوبتي، ورمي كمپوست و كاربرد روي بر درصد پروتئين و رسوب زلني معني دار بود. ورمي كمپوست سبب افزايش عملكرد دانه، عملكرد زيستي، شاخص برداشت، درصد پروتئين و رسوب زلني و كميت و كيفيت گندم به‌ويژه تحت شرايط عدم تنش رطوبتي شد. محلول‌پاشي روي نيز به طور معني داري عملكرد دانه، عملكرد زيستي، محتواي روي دانه، درصد پروتئين و رسوب زلني را افزايش داد. در مجموع نتايج اين آزمايش نشان داد كه كاربرد تلفيقي و نيز جداگانه ورمي كمپوست و محلول‌پاشي روي موجب كاهش خسارت كمبود رطوبت بر عملكرد كمي و كيفي گندم شد و بنابراين، كاربرد آن‌ها به‌عنوان يك راهكار مناسب در منطقه خرم‌آباد به ويژه تحت شرايط محدوديت رطوبت آخر فصل توصيه مي شود.