تأثير تنگناهاي مالي بنگاه‌ها بر ركود اقتصادي: شبيه‌سازي محدود مبتني بر رفتار مصرف‌كننده و توليدكننده

در اين پژوهش تلاش شده است تا بررسي شود طي دو دهه 1380 و 1390 پندار خانوارها و بنگاه‌ها، نسبت به وضعيت اقتصادي زماني كه آن ها خوش بين و يا بدبين هستند، چگونه بر رفتار مالي آن ها تأثير گذاشته و اين تغيير رفتار چه تأثيري بر متغيرهاي اقتصاد كلان گذاشته است.براي اين منظور، شبيه سازي محدود با استفاده از يك مدل مبتني بر عامل كاملاً غيرمتمركز اقتصاد كلان با پايه هاي خرد مبتني بر رويكرد سازگاري انباره _ روانه انجام شده است. به اين شبيه سازي، مدل پندار كه سبب ايجاد امواج درون زاي خوش بيني و بدبيني مي‌شود، اضافه شده است. پندار خوش بيني و بدبيني بازخوردي از وضعيت فردي، رفتار پس‌انداز احتياطي در خانوار و نسبت بدهي بلند‌مدت به كل سرمايه به‌كار رفته در بنگاه مي‌باشد.نتايج نشان مي دهد كه در دهه 90 شمسي نسبت به دهه 80، افزايش سطح بدهي بنگاه و كاهش سطح پس انداز خانوار برخي خانوارها و بنگاه‌ها را تحت تنگناهاي مالي قرار داده و آن ها را به عامل هاي بدبين تبديل كرده و رفتار گله اي سبب شيوع اين بدبيني بين عامل ها شده است، به‌طوري‌كه نظرات بدبينانه اعتبار پيدا كرده و سبب شده بنگاه‌ها با تغيير رفتار مالي خود، اهرم مالي بنگاه را افزايش، خودكفائي مالي بنگاه را كاهش دهند و سهم دستمزد، روندي كاهشي به خود بگيرد كه نتيجه آن ايجاد نوسانات كوچك در اقتصاد بوده است. همچنين به‌دليل تعاملاتي كه بين عامل ها وجود دارد، به‌تدريج، با سرايت بيشتر بدبيني، اين نوسانات كوچك، سبب كند شدن پويايي كل اقتصاد و تبديل آن به ركود عميق اقتصادي شده است.