مقايسه ي ريسك ابتلا به اختلالات اسكلتي-عضلاني در ميان دانش آموزان عادي و كم شنواي شهرستان ايلام

اهداف: پوسچر نامناسب نشستن دانش‌آموزان بر روي نيمكت‌هاي كلاسي مي‌تواند منجر به بروز درد و اختلالات اسكلتي- عضلاني گردد. معلوليت‌هاي شنوايي و بينايي مي‌تواند از دلايل وضعيت نامناسب نشستن در دانش‌آموزان باشد. از اين‌رو، هدف از مطالعه‌ي حاضر، مقايسه‌ي ريسك ابتلا به اختلالات اسكلتي- عضلاني در دانش‌آموزان شهرستان ايلام در نظر گرفته شد. روش ‌‌‌كار: عداد 20 نفر از دانش‌آموزان كم‌شنوا (مورد) و 40 نفر از دانش‌آموزان با شنوايي طبيعي (شاهد) از دبستان‌هاي شهرستان ايلام در هر دو جنسيت به شيوه‌ي تصادفي وارد مطالعه شدند. بدترين پوسچر ثبت شده از وضعيت نشستن دانش‌آموزان بر روي نيمكت به روش RULA ارزيابي گرديد. از نرم‌افزار Digimizer براي بررسي زواياي بدن دانش‌آموزان در هنگام نشستن بر روي صندلي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در سطح اطمينان 95 درصد انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج ارزيابي پوسچر نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين امتياز RULA ميان دو گروه مورد و شاهد وجود داشت (0/001 = P). انحراف از زواياي طبيعي بدن در دانش‌آموزان مورد بيشتر از گروه شاهد به دست آمد (0/001 P) كه ارتباط مستقيم و معني‌داري با افزايش ريسك ابتلا به اختلالات اسكلتي- عضلاني نشان داد. نتيجه‌گيري: احتمال بروز اختلالات اسكلتي- عضلاني در دانش‌آموزان كم‌شنوا در مقايسه با دانش‌آموزان داراي شنوايي طبيعي بيشتر بود كه به دنبال افزايش در انحراف از زواياي طبيعي بدن و حفظ پوسچرهاي نامناسب اتفاق مي‌افتد. با توجه به محدوديت تعداد افراد نمونه، انجام مطالعات بيشتر با هدف مشابه و انجام مداخلات در اصلاح پوسچر دانش‌آموزان كم‌شنوا توصيه مي‌شود.