تنك‌سازي آنتن آرايه‌‌اي با استفاده از بهينه‌سازي محدب

طراحي آرايه‌هاي تنك كه مي‌توانند الگوهاي تشعشعي مورد نظر را با حداقل تعداد عناصر ايجاد كنند، يك حوزه تحقيقاتي مورد علاقه است. مسئله سنتز آرايه‌هاي تنك را مي‌توان با محدوديت‌هاي مناسب بر روي اندازه‌ي تعداد عضوهاي فضاي حل، يعني نُرم صفر وزن‌هاي عناصر آرايه مدلسازي كرد، اما چنين محدوديت غيرمحدبي، نياز به حل مسئله چند جمله‌اي غيرتصادفي سخت دارد. ايده‌هاي جالبي براي آرام‌سازي محدوديت ذكر شده به صورت محدب پيشنهاد شده است. يك راه حل ممكن بر اساس حداقل‌سازي نُرم يك است؛ الگوريتم‌ استفاده شده در اينجا، ابتدا الگوي تشعشعي بهينه را با استفاده از بهينه‌سازي محدب تعيين مي‌كند، سپس با استفاده از وزن‌دهي مجدد نرم يك، آرايه پراكنده را با حذف آن دسته از عناصري كه وزن تقريبا صفر دارند، بدست آورده و موقعيت المان‌ها را به صورت بهينه مشخص مي‌كند؛ در نتيجه با حل مشكل عدم تحدب مسئله، راه‌حل بهينه با زمان محاسباتي معقول ارائه مي‌شود. هدف روش بهينه‌سازي ارائه شده، به حداقل رساندن تعداد عناصر، رعايت قيود مربوط به الزامات الگوي تشعشعي و كاهش زمان محاسبه است. اين تحقيق در مطالعه موردي خود، توانسته با تنظيم پارامتر‌هاي مربوطه از جمله DRR, γ, ε آرايه ۱۱×۱۱ (۱۲۱ عنصر) را به ۴۲ (با افزايش حداكثر سطح گلبرگ فرعي) و ۳۷ عنصر (با افزايش پهناي گلبرگ اصلي) تنك‌سازي كند.