مقايسه اثربخشي روان‌درماني مثبت‌گرا و واقعيت درماني بر آشفتگي شناختي و اضطراب بازگشـت به مواد معتادان تحت درمان

زمينه و هدف: امروزه اختلالات مصرف مواد و عواقب وخيم آن با بسياري از مشكلات جدي پزشكي و روان پزشكي رابطه دارند كه در همين راستا پژوهش حاضر باهدف مقايسه اثربخشي روان‌درماني مثبت‌گرا و واقعيت درماني بر آشفتگي شناختي و اضطراب بازگشـت به مواد معتادان تحت درمان انجام شد انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمامي معتادان تحت درمان مراجعه‌كننده به كلينيك هاي تخصصي درمان سوءمصرف مواد شهر كرمان در سال 1399 بودند. از بين آن‌ها 45 نفر (24 مرد و 21 زن) به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در سه گروه، 15 نفر آزمايش اول، 15 نفر آزمايش دوم و 15 نفر در گروه كنترل، گمارده شدند. گروه آزمايش اول، مداخله روان‌درماني مثبت‌گرا و گروه آزمايش دوم، واقعيت درماني ويليام گلاسر را -هر درمان- در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي (هر هفته 2 جلسه) به صورت گروهي، دريافت كردند؛ گروه گواه به مدت دو ماه در ليست انتظار جهت دريافت كارآمدترين مداخله قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي آشفتگي شناختي ماسون و همكاران (1994) و اضطراب بازگشت به مواد محقق ساخته، استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون هاي تحليل كوواريانس و تعقيبي فيشر، استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه هر دو روش روان‌درماني مثبت‌گرا و واقعيت درماني بر كاهش آشفتگي شناختي و اضطراب بازگشـت به مواد معتادان اثربخش مي‌باشند؛ اما تفاوت معناداري بين اثربخشي اين دو شيوه درماني بر كاهش آشفتگي شناختي و اضطراب بازگشـت به مواد معتادان وجود داشت (p 0/001). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه روان‌درماني مثبت‌گرا اثربخش‌تر از واقعيت درماني بر آشفتگي شناختي و اضطراب بازگشـت به مواد معتادان تحت درمان، مي باشد.