نقش تمرين قدرتي با رويكرد كاهش جريان خون موضعي در رشد سلول عضله اسكلتي

مقدمه: براي تشديد اثرات تمريني در ورزشكاران از روش‌هاي مكمل مختلف استفاده مي‌شود. از جمله مسيرهاي سيگنالي شناخته شده مرتبط با هايپرتروفي عضلاني، ERK2.1 است. هدف پژوهش حاضر بررسي پاسخ‌دهي پروتئين‌ ERK2.1 و سازگاري‌هاي مورفولوژيك عضلاني به يك دوره تمرين مقاومتي همراه با محدوديت جريان خون موضعي بود.روش بررسي: 20 سر رت نر نژاد ويستار سالم و بدون سابقه بيماري (سن 5 هفته و ميانگين وزني 120±7 گرم) به چهار گروه مساوي كنترل، كنترل با محدوديت جريان خون، تمرين قدرتي و تمرين قدرتي با محدوديت جريان خون تقسيم شدند. گروه قدرتي به مدت ۸ هفته با تواتر ۳ جلسه در هفته به تمرين اسكوات پرداختند. محدوديت جريان خون با استفاده از كاف با عرض mm16 و طول mm90 انجام گرفت. جهت انجام آزمايش‌هاي ايمونوهيستوشيمي ERK2.1 و مطالعات بافتي، عضله چهارسر راني پاي چپ برداشته شد. تحليل داده‌ها با آزمون‌ آناليز واريانس يك طرفه در سطح 0.05≥α انجام شد. يافته‌ها: در گروه تمرين قدرتي، بيان ERK1.2 عضله چهارسر راني افزايش يافت كه اين تغيير در گروه‌هاي داراي محدوديت جريان خون كاهشي بود (0.05 p). در دو گروه تمرين قدرتي (با و بدون محدوديت جريان خون) قطر عضله چهارسر راني افزايش يافت (0.05 p) و همچنين تعداد تار عضله به طور معنادار افزايش يافت (0.05 p).بحث و نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرين قدرتي موجب بيان ERK2.1 مي‌شود كه همسو با افزايش رشد عضله اسكلتي است. احتمالاً تمرين‌هاي قدرتي همراه با محدوديت جريان خون، هايپرتروفي عضلاني بيشتري را رقم مي‌زنند. با وجود اين چنين تأثيراتي از تعامل تمرين و محدوديت جريان خون بر بيان ERK1.2 مشاهده نشد.