اثر اندازه ذرات، مقدار و نوع بيوچار بر هدايت هيدروليكي اشباع در دو خاك با بافت متفاوت

كاربرد بيوچار در خاك هاي كشاورزي به‌عنوان راه حلي براي افزايش توليد محصول از طريق بهبود در ويژگي هاي خاك، پيشنهاد شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر نوع، سطوح و اندازه ذرات بيوچار بر هدايت هيدروليكي اشباع (Ksat) در دو خاك لوم رسي سيلتي و لوم شني انجام شد. از بيوچار برگ نخل و پوست ليمو، گرماكافت شده در دماي 500 درجه سلسيوس در مدت 3 ساعت، استفاده شد. بيوچار به دست آمده به سه كلاس اندازه ذرات كوچكتر از 0.8 ميلي متر، 2-0.8 ميلي متر و 4-2 ميلي متر تقسيم شد و با نسبت 0.5%، 1%، 2% و 4% وزني با خاك هاي مورد نظر مخلوط و به مدت 15 ماه (1398 تا 1399) در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه شيراز خوابانده شد. نتايج نشان داد كه كاربرد سطوح 0.5%، 1%، 2% و 4% بيوچار سبب كاهش معني دار متوسط Ksat به‌ترتيب به ميزان  9%، 32%، 58% و 65% در خاك بافت لوم شني و همچنين افزايش معني دار آن (به‌جز سطح 0.5%) به‌ترتيب به ميزان 51%، 104% و 231% در خاك لوم رسي سيلتي در مقايسه با شاهد شد. بيوچار برگ نخل در مقايسه با بيوچار پوست ليمو سبب افزايش معني دار متوسط Ksat به ميزان 42% در خاك لوم رسي سيلتي و همچنين كاهش معني دار 12% در خاك لوم شني شد. علاوه بر آن، بيش ترين تأثير بيوچار بر Ksat در هر دو بافت خاك مربوط به ذرات بيوچار كوچك تر از 0.8 ميلي متر به‌دست آمد. بيشترين افزايش در Ksat خاك لوم رسي سيلتي و بيشترين كاهش در Ksat خاك لوم شني، در سطح 4% وزني بيوچار برگ نخل با كلاس اندازه ذرات كوچك تر از 0.8 ميلي متر مشاهده شد. به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش مي تواند راهگشاي انتخاب مقدار و اندازه بيوچارهاي مورد استفاده از نظر اثر بر هدايت هيدروليكي اشباع خاك باشد.