پيش‌بيني ميكرو RNA‌هاي موثر بر مسير گيرنده‌هاي فعال كننده تكثير پراكسيزوم (PPARs) در مرغ گوشتي

كاهش چربي محوطه شكمي از اهداف مهم اصلاح نژاد طيور گوشتي است. مسير گيرنده‌هاي فعال كننده تكثير پراكسيزوم (PPARs) نقش مهمي در تجمع چربي ايفا مي‌كند. اين مسير شامل گروهي از پروتئين‌هاي گيرنده هسته‌اي هستند كه نقش اساسي در تكثير، تمايز سلولي و متابوليسم دارند. بنابراين، شناسايي هر چه بهتر ژن‌هاي دخيل بر اين مسير اهميت دارد. اين تحقيق به منظور پيش‌بيني ميكرو RNA هاي موثر بر مسير گيرنده‌هاي فعال‌كننده تكثير پراكسيزوم با هدف كاهش تجمع چربي در مرغ گوشتي انجام شد. پس از دريافت فايل ژنوم رفرنس مرغ (GRCg6a) از پايگاه داده Ensemble و وارد نمودن آن در پايگاه اطلاعاتي KEGG، تعداد ۶۸ ژن دخيل در مسير سيگنالينگ PPAR شناسايي شد. سپس شبكه ژني با استفاده از پايگاه داده استرينگ ترسيم شد. علاوه بر اين، تجزيه و تحليل شبكه برهمكنش پروتئيني با استفاده از نرم‌افزار سايتواسكيپ انجام گرديد. بر اساس شاخص‌هاي مركزيت (شامل مركزيت درجه، بينابيني و نزديكي) ارائه شده توسط نرم‌فزار سايتواسكيپ ژن‌هاي ACOX1، PPARA ،LPL،FABP3 ،CPT1A ،EHHADH ، SCD و PPARGC1 به عنوان تاثيرگذار‌ترين ژن‌هاي مسير سيگنالينگ PPAR انتخاب گرديدند و با استفاده از پايگاه‌هاي داده miRBase و Targetscan، ميكرو RNA هاي متناظر با اين ژنها شناسايي شدند. در نهايت، پيش بيني ژن هدف و رسم شبكه ميانكنش پروتئين ميكروRNA‌ توسط پايگاه داده Mirnet انجام شد. نتايج نشان داد ميكرو RNA ي ggamir17593p بر سه ژن CPT1A، LPL و PPARGC1A تاثيرگذار است. شايد با بكارگيري اين ميكرو RNA بتوان ميزان تجمع چربي را در طيور گوشتي كاهش داد.