تحليل عوامل بازدارنده و پيش برنده توسعه تعاونيهاي توليد روستايي شرق كرمانشاه(سنقر، صحنه و كنگاور)

بخش تعاوني در كنار ساير بخش‌هاي دولتي و خصوصي كه براي رسيدن به كارايي با شكست هاي متعدد مواجه هستند به عنوان زيرمجموعه ي بخش سوم(اقتصاد اجتماعي) به شمار مي رود. تعاوني ها با دارا بودن اصولي مانند عضويت آزاد و اختياري، كنترل دموكراتيك، سود محدود سرمايه، مازاد درآمد و آموزش و همكاري در ميان اعضاي تعاوني، مي توانند بستر مناسبي براي فعاليت و موفقيت افراد با سرمايه كم اما با توانايي زياد باشند. به طور كلي، مي توان گفت تعاوني ها سياست مناسبي جهت حمايت از سرمايه هاي غيرمتمركز موجود در جامعه و نيز در جهت ايجاد اشتغال و كاهش نرخ بيكاري است. بنابراين اين تحقيق به دنبال شناسايي عوامل بازدارنده و پيش برنده توسعه تعاوني هاي توليد روستايي مي باشد. اين مطالعه به روش توصيفي پيمايشي با روش نمونه گيري تصادفي متناسب با حجم طبقه در بين 226 نفر از اعضاي تعاوني هاي توليد شهرستان هاي سنقر، صحنه و كنگاور انجام شد. روايي پرسشنامه با بهره گيري از نظر متخصصان و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ تأييد گرديد ميزان آلفا براي هر يك از متغيرهاي تحقيق قابل قبول بوده است. تجزيه و تحليل داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام شده است. نتايج حاصل از مقايسه ميانگين بين ديدگاه پاسخگويان نسبت به عوامل بازدارنده و پيش برنده و متغيرهايي نظير جنسيت و سن تفاوت آماري معناداري وجود ندارد. در حالي كه بين ديدگاه پاسخگويان نسبت به عوامل بازدارنده و پيش برنده و متغير سطح تحصيلات تفاوت آماري معناداري وجود دارد. همچنين نتايج حاصل از همبستگي نشان داد بين ديدگاه پاسخگويان نسبت به عوامل بازدارنده و پيش برنده و متغيرهاي سابقه عضويت و تعداد دوره آموزشي رابطه آماري معناداري وجود دارد.