بررسي اثرات حكمروايي خوب شهري بر شكوفايي شهري در شهر شيراز

امروزه حكمروايي خوب شهري نگرشي جديد در ساختار مديريت شهري است كه همه رويكردهاي سنتي و متمركز مديريت شهري را به چالش كشيده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات حكمروايي خوب‌شهري بر شكوفايي شهري در شهر شيراز است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه انجام به صورت توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش را شهروندان شهر شيراز تشكيل مي‌دهد كه براساس سرشماري سال 1395 تعداد 1569534 نفر بوده است كه با استفاده از فرمول كوكران حجم‌نمونه‌اي به تعداد 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. جهت تجزيه و تحليل يافته‌هاي پژوهش از آزمون تي تك نمونه‌اي، تحليل رگرسيون چند متغيره و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است. نتايج آزمون تي نشان داد كه شاخص مسوليت‌پذيري با ميانگين 3.213 بيشترين ميانگين و شاخص كارآيي و اثربخشي با ميانگين 2.809 كم‌ترين ميانگين را در ميان شاخص‌هاي حكمروايي خوب شهري در شهر شيراز دارد. شاخص كيفيت زندگي با ميانگين 3.365 بيشترين ميانگين را در ميان شاخص‌هاي شكوفايي شهري و شاخص برابري و عدالت اجتماعي با ميانگين 2.887 كم‌ترين ميانگين در ميان شاخص‌هاي شكوفايي شهري در شهر شيراز دارد. به منظور بررسي اثرات حكمروايي خوب شهري بر شكوفايي شهري در شهر شيراز از آزمون رگرسيون چند متغيره استفاده شده است. نتايج نشان داد كه حكمروايي خوب‌شهري بيشترين تاثير را با ضريب بتاي 0.387 بر شاخص كيفيت زندگي و كمترين تاثير را با مقدار ضريب بتاي 0.143 بر شاخص توانايي توليد دارد.همچنين نتايج ضريب پيرسون نشان داد كه رابطه بين حكمروايي خوب شهري و شكوفايي شهري با ضريب پيرسون 554/ رابطه مستقيم و معناداري بين اين دو برقرار است.