بررسي اثرات منطقه‌اي پديده تغيير اقليم در شمال استان خوزستان با بهره گيري از مدل HadCM3 تحت ريز مقايس نمايي LARS-WG در دوره آماري 2030-2010 و 2050-2030

افزايش ناهنجاري‌هاي جوي نظير بارش‌هاي ناگهاني، وزش طوفان‌هاي شديد، خشك‌سالي و افزايش دما چند سالي است كه در برخي نقاط ايران به چشم مي‌خورد. بارش برف در شهرهاي جنوبي و مركزي كشور پس از ۵۰ سال، سرماي شديد و بارش تگرگ در فصل شكوفه دهي درختان، افزايش متوسط دماي برخي شهرها در سال‌هاي اخير را نمونه‌هايي از تغييرات محسوس در آب‌وهواي ايران دانست. مدل‌هاي گردش عمومي جو بر اساس سناريوهاي انتشار گازهاي گلخانه‌اي اقليم آينده كره زمين را پيش بيني مي‌كنند. ولي دقت مكاني اين مدل‌ها بسيار كم بوده و نتايج آن‌ها به‌منظور بررسي اثرات تغيير اقليم در علوم مختلف كاربرد ندارد. لذا ريزمقياس‌گرداني داده‌هاي GCM ضرورت پيدا مي‌كند. ولي دقت اين مدل‌ها به شرايط جغرافيايي و اقليمي هر منطقه بستگي دارد. در اين پژوهش اثرات احتمالي تغيير اقليم بر پارامترهاي اقليمي روزانه بارش، حداقل، و حداكثر دما در ايستگاه‌هاي سينوپتيك شمال خوزستان در دوره‌ي آماري (2014-1985) مورد بررسي قرار گرفت. پيش بيني‌ها را با استفاده از سناريوي A2 و B1 و مدل HadCM3 براي دوره زماني (2030-2011) و (2050-2030) انجام شد. و براي ريز مقياس گرداني داده‌هايGCM از نرم‌افزار LARSWG استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد كه بارش سالانه در منطقه روند نزولي را طي كرده است. و بيشترين افزايش دما، در دماي كمينه بوده است. و اين افزايش در فصل زمستان مشهودتر است. و بيشترين افزايش دما در سناريو A2براي افق 2050مشاهده شد.