بررسي ارتباط سلامت معنوي و علائم بيماران كوويد-19 در طول همه‌گيري

زمينه و هدف: پاندمي كوويد-19 مهم‌ترين معضل سلامت در سال‌هاي اخير بوده است. از آنجا كه درك علائم، اولين گام در تشخيص شدت بيماري است و شناسايي عوامل مؤثر بر تسكين علائم و تخفيف ناراحتي بيماران ضروري است. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط سلامت معنوي و علائم بيماران كوويد-19 در طول همه‌گيري انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعي با مشاركت 235 بيمار كوويد-19 بستري در بيمارستان‌هاي شهر قم بود. نمونه‌گيري به روش آسان از ارديبهشت تا خرداد 1399 انجام شد. براي سنجش سلامت معنوي از پرسش‌نامه پولوتزين و اليسون و براي ارزيابي علائم بيماري از مقياس علائم بيماري ادمونتون استفاده شد. آزمون آماري تي و آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون براي تحليل ارتباط متغيرهاي جمعيت‌شناختي، سلامت معنوي و علائم به‌كار گرفته شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بيشتر شركت‌كنندگان داراي سطح بالاي سلامت معنوي (96/2) 70/14 و سطح متوسط علائم بودند. ميانگين و نمره انحراف معيار كل علائم بيماري (21/07) 60/79 بود. سلامت معنوي با علائم كسالت (0/131 =r) و اضطراب (0/115- =r) همبستگي داشت (p 0/05). بين سلامت مذهبي و اضطراب با (0/109 =r)، خواب‌آلودگي (0/114 =r) و كسالت (0/115 =r) ارتباط معني‌دار مشاهده شد (p 0/05). نتيجه‌گيري: سلامت معنوي، برخي از علائم نظير كسالت و اضطراب را كاهش مي‌دهد. نظر به اينكه بيماران مجرد و مسن داراي سطوح بالاتري از علائم بيماري بودند، ارتقاي سلامت معنوي آنان در اولويت است.