بررسي وضعيت توانمندي شناختي از تغييرات فردي و رضايت از بازنشستگي در سالمندان بازنشسته‌ ترشيز بزرگ در سال 1399

زمينه و هدف: با توجه به اهميت شناخت تغييرات فردي در دوره سالمندي و اهميت ويژه رضايت از بازنشستگي، اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط توانمندي شناختي بازنشستگان از تغييرات فردي با رضايت از بازنشستگي در ترشيز بزرگ انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش به‌صورت مقطعي از نوع توصيفي تحليلي در سال 1399 بر روي 330 نفر از نفر بازنشستگان شهرستان‌هاي كاشمر كه به‌طور تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي جمعيت‌شناختي، رضايت از بازنشستگي و توانمندي شناختي از تغييرات فردي بود. داده‌ها از طريق آماره‌هاي توصيفي و با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان 4.13±62.05 بود. ميزان رضايت از بازنشستگي 20.27±76.29 بود. رضايت از بازنشستگي با تأهل، سن، درآمد، نوع ملك، مطالعه، سرگرمي، ورزش، تلويزيون ارتباط معني‌داري داشت (0.05 P). ميانگين نمره توانمندي شناختي بازنشستگان 5.60±36.14 بود كه ميزان توانمندي شناختي با عواملي مانند ميزان ساعات تماشاي تلويزيون و نوع بيماري، ارتباط معني‌داري داشت (0.05 P). آزمون آماري بين رضايت از بازنشستگي و توانمندي شناختي ارتباط معني‌داري را نشان نداد (P= 0/16). نتيجه‌گيري: براساس نتايج توانمندي شناختي بازنشستگان در حد ضعيف بود. از اين رو ارتقاي توانمندي شناختي بازنشستگان در سال‌هاي پاياني دوران كاري ضروري مي‌باشد. ارتباطي بين توانمندي شناختي با رضايت از بازنشستگي ديده نشد كه شايد به دليل منطقه تحت مطالعه باشد. توصيه مي‌شود مطالعه مجدد در محيط ديگر براي ارزيابي اين ارتباط انجام شود.